RAMAK KALA

HER ŞEYE RAĞMEN

Efsun'un çalışma masasına yayılmış olan kitaplarını ters görüyordum. Dolabını, kitaplığını, perdeleri ve Efsunu.
Neden mi?
Çünkü yatakta baş aşağı sallanır bir vaziyette duruyordum. Ayaklarım yatağa uzatılmıştı ama başım ve saçlarım yerçekimine yenik düşmüştü.

"Zehra hadi annem gözlemeleri yapmış. Bizi çağırıyor."

"Hiç canım istemiyor Efsun!"

"Sen bunu istersen Gönül Sultana söyle. Bak bakalım seni de o gözleme gibi nasıl açıp kapatıyor"

Efsun ciddi ciddi beni tehdit edince doğruldum. Birkaç saniye başım dönmüştü ama daha sonra kendime geldim.
"Karnım aç zaten"

"Kanka manyak mısın ne diye yemiyorsun o zaman!"

"Ay ne bileyim kızlar üzülünce yemeden içmeden kesilmez mi? Gerçi benim karnım gurulduyor ama..."

"Bak kankacım biz erkekler için kendini yıpratan kızlardan değiliz. Haa tamam onlara da saygım var ama biz yapamayız. En azından aç kalamayız. Ay noldu ki zaten! Salak Ceyhun'un salak tripleri!"

Ayağa kalkıp Efsun'un giymem için getirdiği pembe ve üzerinde prenses taçları olan yumuşacık terliği ayağıma geçirdim. Bu kız bir öyle bir böyle olmayı nasıl başarıyordu acaba!
Bir bakıyorum asi, giderli. Sonra bir bakıyorum ağlamaklı ve masum!
Kesin ikizler burcu kesin!

Efsunla birlikte salınarak mutfağa girdik. İçerisi bir hamurişi ne kadar harika kokabilirse o derece güzel kokuyordu.
"Hadi bakalımm kızım. Oturun sofraya."

"Anne ya bunlar ne!"
Şaşkınlığımı gizleyememiştim sofra cidden harikaydı.

"Ay Gönül teyzeciğim neler yapmışsınız böyle!"
Teyzeciğim dediğimi duyan Efsun bana bakıp sırıttı. Eee arkadaşımızın annesine en kibar halimizle davranacaktık tabii ki!

"Yiyin kızım yiyin. Siz gelişim çağındasınız. Bunları yiyin sonra da size bisküvili pasta yaptım ondan da yersiniz."

'Çök Zehra çök' dedi iç sesim daha fazla dayanamayarak ve bende ona itaat edip denileni yaptım.
Birinci gözlemeyi kaç saniyede yendiğimi hatırlamıyordum. İkincinin yarısındayken telefonum çaldı. Yanaklarım şiş bir halde koşup çantamda ki telefonu aldım.
Arayan annemdi.
"Alo Zehra! Yavrum neredesin sen? Neden aramadın! Meraktan çatladım. Hamile kadına bu yapılmaz ki! Ay öldürecek misin sen beni!"

"Annee" dedim ama sesim yemeklerden dolayı boğuk çıkmıştı.

"Zehra! Ay boğuluyor musun? Ay kim sıkıyor bu çocuğun gırtlağını. Hemen babana haber veriyorum!"

"Anne sakin olur musun! Sadece yemek yiyordum"

"Ne yemeği!"

"Gözleme canım anam gözleme."

"Yeme kimsenin evinde bir şey Zehra. Ya içine kötü şeyler kattılarsa!"

Annemin yine panik atağı devredeydi anlaşılan. Anlıyordum korkuyordu ama sanki bu biraz fazla değil miydi?
'Sankiiii!' Dedi içimdeki küçük Zehra ve gözlerini devirdi.

Mutfağa girerken gözüm masanın üzerindeki mükemmel omletteydi. Yumuşacık gözüküyordu. Hiç düşünmeden telefonu Gönül Teyzeye uzattım.

"Gönül Teyzeciğim annem sizinle konuşup tanışmak istiyor."
Gönül Teyze telefonu alır almaz ben yemeğe devam ettim.

"Ay kanka keşke vermeseydin anneme telefonu! Şimdi iki saat anneni darlayacak!"

Yumuşacık yumurtadan kocaman bir parçayı ağzıma teperken sırıttım.