👼 කෑදරයෝ 😈 (සම්පූර්ණයි) ✅

30-

දැන් පැය භාගයක් වෙනවා. අපි තුන් දෙනාම සෙටියෙ ඉදගෙන. මට තේරෙන්නෙ නෑ ඇයි අපි මෙහෙම ඉන්නෙ කියලා. පොලිසියට කියන්නෙවත් නෑ. මේ ලොකු ප්‍රෝපා බකන් නිලන් ඉන්නවා. අරකි මට රවනවා.

"මෙයා කවුද? බබී මට කියන්න."
"අයියගෙ යාලුවෙක් තාත්තේ. මෙයා ඊයෙ අයියා අසනීප වුන වේලාවේ අපිව බේරගත්තා."
"අද අහු කරලා දුන්නා."
"මම එහෙම කරේ නෑ අන්කල්. අනික මම ඌන්ව දන්නෙ නෑ. එත් ඇයි අපි මෙහෙම ඉදගෙන ඉන්නෙ. අපි ඇක්ෂන් එකක් ගන්නෙ නැද්ද?"
"ම්ම්ම්ම් එත් දෙව්ට යාලුවෝ හිටියෙ නෑ."
"දැන් ඉන්නවා..." මම තරහින් නැගිටලා කිව්වා. අර යකාගෙ පුතාව අරන් ගියෙ මූ ගල් බිල්ලෙක් වගෙ හිටන් ඉන්නවා.

"කිඹුලි මගේ ෆෝන් එක කෝ..." ඉන්න මට මේකිගෙ නම මීටරේට ආවේ නෑ. අන්කල් කාරයා මගෙ දිහා ගිලින්න වගෙ බලන් ඉන්නෙ.

"ආහ් ඉන්න චාජර් එකට ගැහුවා. එතන නැත්තම් අයියා ඔයාට දෙන්න අරන් යන්න ඇති." පොඩ්ඩක් ඉන්න ඔහොම පොඩ්ඩක් මගෙ ෆෝන් එක අරන් ගියාද?

"ඉක්මනින් ගිහින් බලන්න." මම එහෙම කියද්දි අරකි නැගිටලා යනවා එක්කම අන්කල්ගෙ ෆෝන් එක රින්ග් වුනා. එයා නිකන් බලන් හිටියෙ එක වෙනවා කියලා දන්නවා වගෙ.

"හලෝ..."
"ඔව් මම දන්නවා.."
"මගෙ පුතාව ඇපේට ගන්න එක තාම නවත්තන්න බැරිද?"
"මොකක්ද ගෙවීම...ඔය ඉල්ලන දේ ඩෝලර් කීයක වටිනාකමක් තියෙන දෙයක්ද දේශප්‍රිය."

මට තේරුනා මේ කොටසෙන් රිසර්ච් කරනවා. ඩොලර් වලින් වෙන රටකට විකුණන්න පුලුවන්. ලංකාව හැමදාම වලපල්ලේ. අරු ෆෝන් එක තියලා ඔලුවේ අත ගහගත්තා.

"මම ඔය දෙන්නව ට්‍රේන් කරේ මේකටද? එත් ඔයාලා ආයෙත් මාව වලටම ඇදලා දානවා." කිඹුලි පඩි පෙළෙන් බහිද්දි අන්කල් කිව්වාම මට තේරුම් ගියා. මේක වෙනමම එකක් කියලා.

ෆෝන් එක කෝ කියන්න මම ඔලුව වැනුවා. ඒයා අරන් ගියා වගෙ පෙන්නුවා.

"අන්කල් වොරි වෙන්න එපා. තව පැය පහක් ඇතුලට මම දෙව්ව මෙහෙට ගෙනත් දෙනවා." මම ගෙදරින් එළියට බහිනකොට මට.මතක් වුනා දෙයක්.

"ඔයාගේ ෆෝන් එක දෙන්න නංගි." අරකි වෙනදට අහන ප්‍රශ්න වැල අද අහන්නෙ නෑ.