EFGEN|Gardımı düşüren(Askıya alındı)

22~DİPTEYİM

Zakkum- Acıta acıta

Ey hayat çok mu şey istedik...

SEN ARTIK DAMGALANDIN.

BENİMSİN

Sözleri küfür gibi yüzüme çarptığında onu öldürmek bile içimi soğutmazdı.Her defasında nefretimi artırırken göğsümüde acıtmaya başarmıştı.Lal mı oldum?Neden konuşamıyorum?Bağırıp çağırsam geçer miydi?Sözleri bıçak gibi saplanan göğsümü sıkıştırırken cevap vermek için ağzımı açabildim.

"Karşında mal mı var da benim diyorsun!"

"Alışırsın güzelim." beni orada ağzım açık bırakarak gittiğinde sinirden titremeye başladım.Alışmak mı demişti? Neye alışacakmışım! Arkasından küfretmelerimi müzik bastırmış olsada bir kaç kelimesini duymuştur.Pek takmadı bunu gerçi.Bana böyle davranmaya hakkı yoktu.Onun falan değilim nerden çıkardı bunu.Manyak herif kafası nasıl çalışıyor bunun! Götüme baka baka Ayla'nın yanına masaya geçtim.Olanları ona anlatmadım zaten görmüştü.Canımı sıktığını anlamıştı ve üstüme gitmemişti.Anlayışlı arkadaşım bu haline alışık değilim doğrusu.

"Hadi biraz eğlen Simoş.Dans edelim mi?" derken zaten oynuyordu yerinde.Rahat durur mu hiç.

"Bir şeyler yapmam lazım." kendi kendime konuşurken bana baktı.

"Ne gibi?"

"Keşke biraz yardımcı olsan!" sitemle ona baktığımda hala masanın etrafında dans ediyordu.

"Entrika senden sorulur canım çalıştır kafayı."

"Öyle basit bir şey değil."

"Simay!" uyarıcı sesine aldırmadan bir şeyler düşünmeye başladım.Normalde abuk sabuk her şey gelirdi aklıma.Entrika olsun fesatlık olsun gelirdi yani.Ama şimdi beynim durmuştu.Köşedeki koltuklarda yayılmış Nezih'i keserken can dostu Yağız da yanındaydı.Ege Çiğdem denen o kızla fingirdeşiyordu.Bu kızı sevemedim bir türlü.Ne bulduysa Ege bunda.Aklıma gelen fikirle kendimden tiksindim.Bunu yapmam doğru değildi.Ama bu onun canını sıkacaktı.Karşımda oynayan Ayla'ya baktığımda kendimi pislik gibi hissettim.Bu ara bu hissi çok yaşıyorum nedense! Bunu ona yapamazdım.Ayla benim en yakın arkadaşım dostumdu.Bunu ona yapmam kötü olurdu hem ne derdi bana.Kesin konuşmazdı hatta benim öldürebilirdi.Ayla'ya özür dilerim bakışlarımı yolladıktan sonra yerimden ayrıldım.Attığım her adımla Ayla'yı kaybedecektim.Tek dostumu kaybedecektim bir piç uğruna.Benden nefret edecekti buna değer miydi? Değmezdi.Ama canını yakacağını biliyorum.Yağız'la konuştuğum zaman bana davrandığı o günü hatırladım.Yağız'la konuşmam onu rahatsız etmişti.Nedenini bilmiyorum ama hoşlanmamıştı belkide benden bu denli nefret ediyor.Nezih'lerin masasına yaklaştığımda gözlerini kısmış bana bakan Nezih'e kafamı çevirdim.Gözlerimi Yağız'a çevirdiğimde gülümseyerek ona baktım.

"Simay sahnede çok iyiydin." diyerek yanıma geldi. "Otursana." dediğinde Nezih'in bizi izlediğini anlamıştım.

"Aslında biraz dışarı çıkıp konuşsak daha iyi olur." dediğimde kolunu hafifçe tuttum.Resmen çocuğa kur yapıyorum.Cehenneme gitmeliyim.Elimi çektiğimde o da şaşırmıştı buna.

"Tabi olur konuşalım." gülümsemesiyle beni eliyle yönlendirerek çıkışa yürümeye başladık.Dışarı çıkarken Ayla'ya bakmadım.Yüzüne bakmaya cesaret edemedim.Ne halt yiyorum ben.Bunu yapacak mıydım.Ne zaman bu kadar kötü olmuştum.Bardan çıktığımızda girişten bir kaç adım uzaklaşarak köşede durduk.Sahi ne dicektim şimdi Yağız'a.

"Önemli bir şey mi var?" Yağız da ne diyeceğimi merak ediyordu.

"Şey...Ben..." off biraz düşündükten sonra sessiz kaldım.İçimde kopan çığlıkları susturamasamda dilimi susturmuştum.Bakışlarım dudağına geldiğinde ise ona yaklaşcak gibi oldum.Bir piç uğrana sırf onun canını yaksın diye onu öpecek miyim gerçekten? Ayla'ya böyle bir ihaneti yapacak kadar alçak mıyım? Yağız'a değer verdiğini bile bile ondan hoşlandığını bile bile onu nasıl öpecektim.Hayatımda kimseyi öpmemişken nasıl böyle bir şeyi yapacaktım.Nezih beni öptüğünde benden ilk öpücüğümü almış olabilir ama ona karşılık vermemiştim.Yağız sabırsızca bana bakarken aklımdan geçenleri bir bilse...Ben en sevdiğim birine ihanet edecek kadar kötü olamazdım.Ben sevdiklerime zarar veremezdimki. Bunu düşünmüş olmam bile bir ihanetken kendimi bu kadar kötü hissedeceğimi düşünmemiştim.Zihnimde canlanan o sahne ile gözlerimi kapattım.Geçmiş saklandığı yerden çıkarken içimde volkan gibi patladı.