26

2K 268 23
                                    

Unicode

ရယ်ရီချိန်းထားလို့ club ကိုရောက်နေတာ
15မိနစ်နီးပါးရှိနေလေပီ။

ရယ်ရီကလွဲရင် ကျန်တဲ့သူ့သူငယ်ချင်းများ
မရောက်ကြသေးပါ.....
စောင့်နေပေမယ့်လည်း အချိန်ကကြာတောင်လာပီ။

"ရယ်ရီ...."

"အွန်း..ပြောလေ လီ"

ဝီစကီခွက်ကို လက်တစ်ဖက်ကကိုင်ထားရင်း
ရယ်ရီက ပြုံးရယ်ကာမောင့်ကိုပြန်ပြောလာတယ်။

မောင််ကတော့ အဝင်အဝကိုတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပီး
လက်မှာပတ်ထားတဲ့ နာရီလေးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်သေးသည်။

"နင့်သူငယ်ချင်းတွေမလာတော့ဘူးထင်တယ်"

"ဟုတ်မယ် လီရဲ့...သူတို့ကအဲ့လိုပဲ
တခါတလေမလာကြဘူး"

ရယ်ရီ့ပုံကအေးဆေးနေလိုက်တာ....
အမှန်ဆိုရင် ဘာလို့မလာကြသေးလဲဆိုပီး
ဖုန်းဆက်မေးရမယ်။

ဘော်ဒါအချင်းချင်း ပြန်ဟောက်စားလုပ်ရမယ်
ထင်မိတာပဲ.....

"ဘာလို့လဲ....လီက ရယ်ရီနဲ့နှစ်ယောက်တည်း
အတူမရှိချင်လို့လား"

"မဟုတ်ပါဘူးဟ...အဲ့လိုဖြစ်စရာလား"

မောင်ဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ ဝီစကီလေးသောက်လိုက် မှာထားတဲ့ အသားကင်လေးစားလိုက်နဲ့
ဆက်ထိုင်နေလိုက်သည်။

နားထဲမှာတော့ Dj သံတွေနဲ့ဆူညံနေရောပဲ။
Dance area မှာလည်းကနေလိုက်ကြတာ
မောင်တော့ ဒီတိုင်းပဲကြည့်နေလိုက်တယ်။

မောင်က club တွေဘာတွေတက်နေကျဆိုပေမယ့်
ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ပီးသောက်တာများတယ်။
လူတွေနဲ့ရောပီး ကရတာမျိုးကိုလည်း
မောင်သိပ်သဘောမကျ.....

"လီ..ဒီနေ့ အရမ်းကြည့်ကောင်းနေတယ်သိလား"

"ငါကအချိန်တိုင်းကြည့်ကောင်းနေတာလေ"

"ဟုတ်ပါတယ်၊ လီ့ကိုရတဲ့သူတော့ကံကောင်းတာပဲ"

ရယ်ရီ့စကားကြောင့် မောင်ခပ်ဟဟလေးရယ်မိသည်။

ဒါဆို ကင်မ်ကကံကောင်းတဲ့သူပေါ့နော်.....
တကယ်တမ်းတော့ မောင့်မှာထွေထွေထူးထူး
မက်မောစရာသိပ်မရှိဘူးထင်တာပါပဲ။

Deĵa Vú (Completed) Where stories live. Discover now