47

2.7K 295 39
                                    

Unicode

လီဆာ့ဘဝရဲ့ အမှတ်တရဖြစ်လွန်းပီး
မမေ့ရက်နိုင်သော နေ့စွဲတွေထဲမှာ
ဒီဇင်ဘာ 23ရက်လည်းအပါအဝင်ဖြစ်သည်။

လီဆာဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်ကမှ
ဂုတ်ကျော်နေသော သူ့ဆံပင်တွေအား
Wolfcut လေးညှပ်ထားရုံသာမက
ရွှေအိုရောင်ဆံပင်တွေကိုလည်း အနက်ရောင်ပြောင်းထားလေသည်။

ထိုနေ့က တစ်နေကုန် ကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ကိုယ်
အလုပ်တွေမတရားရှုပ်နေခဲ့သည်။
မနက်မိုးလင်း အိပ်ရာထတည်းက
တက္ကသိုလ်ကျောင်းကို သွားဖို့အတွက်
အိမ်မှာပြင်ဆင်ရသည်။

ပြင်ဆင်ပီးတာနှင့် အောက်ထပ်ကိုအမြန်ဆင်းလာရင်း
ကျောင်းသွားဖို့ မာမီတစ်ယောက် ချယ်ယောင်းကို
မှာတမ်းခြွေတာ စောင့်ရပြန်သည်။

"မာမီရယ်....ပတ်ချယ်ယောင်းကိုအဲ့လောက်
စိတ်မချဖြစ်နေရင်လည်း ကျောင်းကိုကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့လိုက်တော့"

ဒီနေ့မှာ ဂျီဆူဟာ နားရက်ရထားတာကြောင့်
ဆိုးလ်တက္ကသိုလ်ကိုသွားစရာမလိုပါ။
ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ နေ့ရက်တိုင်း ချယ်ယောင်းက
ဂျီဆူ့ကိုလိုက်ပို့ပီးမှ သူ့ကျောင်းကိုထပ်သွားတာ။

အဲ့တာကြောင့် အိမ်မှာနေခဲ့မယ့် ဂျီဆူဟာ
ချယ်ယောင်းအား ကားကိုဂရုစိုက်မောင်းဖို့
ကျောင်းမှာဘယ်ကောင်လေး၊ကောင်မလေးကိုမှ
အကပ်မခံဖို့ အထပ်ထပ်မှာနေသည်။

"ပီးပါပီ၊ လီလီရယ်...သူ့ကိုက
စိတ်မချဖြစ်ရတယ်လေ၊ အခုမာမီ့လီလီလေးက
ရင့်ကျက်နေတော့ ပူစရာသိပ်မရှိ"

ဂျီဆူပြောတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ လီဆာဟာ
အသည်းကွဲခြင်းဆိုတဲ့ ဖြစ်ရပ်ကြီးကို
ပထမဆုံးကြုံတွေ့ခံစားရပီးသည့်နောက်ပိုင်း
အရင်နဲ့မတူ တည်ကြည်လေးနက်နေသည်။

တစ်ယောက်တည်းနေတတ်လာပီး
စကားတွေအများကြီးလည်း မပြောတတ်တော့ပါ။

"နှစ်ယောက်သား ကားကိုသေချာဂရုစိုက်မောင်းသွားကြ"

တစ်ယောက်ပခုံးတစ်ယောက်ဖက်ကာ
ထွက်သွားကြသော ချယ်ယောင်းနှင့်လီဆာကို
ကြည်နူးလွန်းနေသော အပြုံးလေးချိတ်ဆွဲကာ
ငေးကြည့်ရင်း ဂျီဆူအော်ပြောလိုက်သည်။

Deĵa Vú (Completed) Where stories live. Discover now