Unicode
"ယောင်းငယ်က လီလီ့ကိုဘယ်လိုသိတာလဲ"
ဂျီဆူလည်း မယုံနိုင်သောမျက်နှာပေးနဲ့
ချယ်ယောင်းကိုကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။
ထိုအချိန် ခြံရှေ့မှာမြင်နေရသော လူရိပ်ကြောင့်
ထွက်လာသော လီဆာပါရောက်လာတော့သည်။
"ချယ်ယောင်းနင်ကဘယ်လိုဖြစ်ပီးမာမီနဲ့အတူ..."
သုံးယောက်သား ဘာတစ်ခွန်းမှထပ်မပြောနိုင်ပဲ
တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်းသာ
တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားကြသည်။
ချယ်ယောင်းကတော့ အဆိုးဆုံးပေါ့...
အသက်မှရှိသေးရဲ့လား မှတ်ရတယ်။
လီဆာကပဲ အိမ်ထဲကိုတွဲခေါ်လာရသည်။
သူ့အသားကိုထိသာထိလိုက်ရတယ်။
လီဆာလန့်တောင်သွားသည်။
အေးစက်နေရောပဲ...မသိရင် လူသေကောင်ကျနေရော....
မျက်နှာကလည်း သွေးမရှိတော့တဲ့လူလိုပဲ။
ဖြူစုပ်သွားလိုက်တာ....ဘာဖြစ်နေလဲ
လီဆာတောင် မသိတော့ဘူး။
မနက်တည်းက မာမီနဲ့အေးဆေးကို
စကားမပြောရသေးတာ....
ညမှောင်တဲ့အထိ ပြန်မလာသေးလို့
ခြံထဲမှာ ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်နဲ့ စောင့်နေခဲ့သည်။
အချိန်အနည်းငယ်ကြာတော့ ခြံတံခါးဝမှာ
တီးတိုးပြောသံနဲ့ လူရိပ်ကြောင့်ထွက်ကြည့်ဖြစ်သည်။
မာမီနှင့် သူငယ်ချင်းကြီး
ချယ်ယောင်းဖြစ်နေလေရဲ့....
ဘယ်ကနေဘယ်လို နှစ်ယောက်သား
ဒီလိုဆုံဖြစ်သွားလည်း လီဆာမတွေးတတ်။
ဘာမှဆက်စပ်စရာအကြောင်းလည်းမရှိတာကို...
"ချယ်ယောင်း....ဘာလို့အဲ့လောက်တောင့်ခဲနေတာလဲ"
လီလီ့အသံကြားမှ ယောင်းငယ်ကိုကြည့်မိသည်။
ဟုတ်ပါရဲ့....ခါးမတ်ထားပီးတောင့်နေကာ
မသိရင် အပြစ်သားအဖမ်းခံရသလိုဖြစ်နေသည်။
ခုနကပျော်ရွှင်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကနေ
နေ့ချင်းညချင်း ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ...
လေပြေဝင်နေရင်း မုန်တိုင်းထတိုက်တာထက်
ဆိုးနေသည်။
"ငါ့ကို ရေတစ်ခွက်လောက်တိုက်ပါလား"
YOU ARE READING
Deĵa Vú (Completed)
FanfictionDo you get Deĵa Vú..... {Error တခုကြောင့် အပိုင်းတွေက အစဥ်တိုင်း မဖြစ်တော့ပဲ ဗျောက်သောက်တွေဖြစ်နေပါတယ်ဗျ.. ကျေးဇူးပြုပီး အပိုင်းနံပါတ်လေးတွေသေချာဖတ်ပီး Fic ကိုဖတ်ပေးကြပါအုံးဗျ...} {Error တခုေၾကာင့္ အပိုင္းေတြက အစဥ္တိုင္း မျဖစ္ေတာ့ပဲ ေဗ်ာက္ေသာက္ေတျြဖ...
