TANITIM

1.8K 140 263
                                    

Başladığınız tarihi buraya yazabilirsiniz.

İlk yayın tarihi: 15.06.2023 perşembe...

Yada unutamadığınız bir tarihi.

23.07.2022

Çürüdu ruhum, Atmayı bıraktı kalbim.
Öldüm
Ama hala gömülmedim.
Öylece aranızda gezinen unutulmuş biriyim...

TANITIM...

" O gece"dedi Asel zorlukla nefes alırken. O geceden bahsetmek bile çok ağır geliyordu yüreğine.

"Ne aşk bıraktın bende nede bir parça sevgi, yüreğimi paramparça edip arkana bile bakmadan kaçıp gittin! "

Dolu gözleri sevdiği adamın o dipsiz birer kuyuyu andıran karanlık gözlerinden bir an ayrılmazken, ağlamayıp güçlü kalmak için kendiyle yoğun bir savaş veriyordu.

"Seni sevdiğim için kendimden bile nefret ettim ben! Bu kalbimi yanlızca seninle doldurduğum için kendimden utandım!" dedi Asel acı dolu sesi Arın'ın yüreğine çarparken, sözlerini esirgemedi bu defa.

Arın ona pişmanlık dolu gözlerle bakarken ağzını açıp hiç bir şey söyleyemiyordu.

Biliyordu ki bu saatten sonra ne derse desin, ne yaparsa yapsın geçmişi geri getirmenin bir yolu yoktu.

Keşke olsaydı ama yoktu..

"Ben bu aşkın bedelini çok ağır ödedim Arın" dedi adamın elleri arasından çekerken ellerini.

"Şimdi ne sen geçmişin yarlarını sarabilirsin, ne de ben o yaraların şifasını senden umarım. Geçmişi değiştiremeyiz ve" dedi içi acıya acıya gerçeklere tutunan sözleri bir bir döküldü dudaklarından.

"Ve geleceği de öyle" dedi elindeki çakıyı adamın ellerine tutuştururken.

Onların artık bir geleceği olamazdı. Yarım kalmış bir hikayenin, kanla yazılmış satırları arasında feryad eden aşklarının ölüm günüydü bu gün.

Ruhunu bu adamdan azad edip, kalbini içinde bir yerlere gömecek ve çekip gidecekti genç kadın.

Gözlerindeki hayal kırıklıkları adamın yüreğine birer ok misali saplanırken nefes bile alamadığını hissetti genç adam.

"Beni, seni sevdiğime öyle güzel pişman ettin ki artık Bu sevgiyle bakan gözlerin yalan gibi geliyor. İnanamayacağım kadar imkansız bir rüyasın sen ve ben bir kez daha rüyalarımı kabusa çevirmene izin veremem" dedi acı dolu sesi odanın ruhsuz duvarlarında yankılanırken.

İşte şimdi anlamıştı bu kadının okyanusu andıran mavi harelerindeki sırrı. O sır, pişmanlıktı.

Gözlerine her baktığında ona aşık olduğu için pişman olan bir kadının o güzel mavi harelerine kadar sinmiş köklü bir acıydı.

Yıllarca çabalasa bile onu bu kalbinden söküp atamamıştı ya en büyük pişmanlığıydı buydu Asel'in.

Çok istese bile gidememişti ondan.

Gitse bile hep onunla kalmıştı içinde bir yerlerde.

Ona yaşattığı tarifi imkansız acılar bile pıranga vurammaıştı sevgisine.

Herşeye rağmen sevmişti onu hep, içten içe.

"Şimdi de ben seni arkamda bırakıp gideceğim bu odada, bir dört yılda sen düşün bakalım nereye varacak bu aşkın sonu? " dedi yüreğinin feryadlarına kulaklarını tıkayıp, yanlızca mantığının acımasız sözlerini dinlerken.

"Asel" dedi Arın  kollarını beline sarıp, sevdiği kadını kolları arasına alırken "Gitme" dedi yalvarır gibi bir sesle.

Bırakmak istemiyordu karısını, bir kez daha ondan ayrı kalmak istemiyordu. Onsuz yaşayamak nedir bilmiyordu adam.

Ondan önceki tüm günleri silinmiş, geriye yanlızca bu kadın ve ona ait anılar kalmıştı sanki. Bağımlı gibiydi ona.

Varlığına mübtelayken  nasıl imtihan ederdi onu yokluğuyla?

"Bizi burada öldürüp gitme!" dedi avuçları arasına alıp, un ufak etmişti kadın yüreğini.

Histerik bir kahkaha eşliğinde devam etti Asel, gözlerinin tamda içine acı ve nefretle harmanlanmış bakışlarla bakarken "Sen gittin ama" dedi düşündükçe delirecek gibi oluyordu.

"Beni tamda bu odada, bu yatakta bırakıp, bana bir fahişe gibi muamele yapıp gittin!" dedi öfkeyle adamın onu sıkı sıkı saran kolları arasından çıkarken.

"Neredeyse unutuyordum" dedi elini çantasına atıp o gece adamın ona bıraktığı iki yüz euroyu yüzüne doğru fırlatırken "Bak" dedi eliyle odayı gösterirken.

"Aynı sahne, aynı ambiyans. Sadece bu defa rolleri değiştik" dedi sol gözünden akan yaşları elinin tersiyle silerken

"Şimdi bu aşkın bedelini ödeme sırası sende! Beni attığın bu cehennemde yanma sırası artık sende!" dedi ve Arını o odada yılların  pişmanlığıyla baş başa bırakarak çıkıp gitti.

                  ✯ ✯ ✯

Yorumlarınız merak ediyorum, bence bir yazara en büyük destek yazdığı onlarca satıra karşı yapılan ufakta olsa bir yorumdur.

Çünkü bu satırlar sizi bize, bizi size kavuşturur.

Lütfen esirgemeyin ki yolumuzu kaybetsekte sizinle birlikte bulalım.

Bu kitabı yazmaya başladığımda çok fakrlı bir hayatım vardı.
Şimdiyse çok daha başka bir hayatım var.

Satırları arasında büyüdüğüm,
sayfalarına sindiğim. Hayallerimde kapılarına sığındığım bir kitap oldu benim için.

Umarım beğenirsiniz.

ZEVAHİRHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin