Credible Love

Chapter 13

Chapter 13

Order

Gaya ng sinabi at pinangako ko sa sarili ko ay gumawa nga ako ng pagkain sa  bahay. Wala naman akong magagawa kung mag se-senorita pa ako rito. After all I need to know all of the skills. Well, I am blessed with this skill. I can provide for my food without the help of thers. In that situation, I will never get hungry.

Isang slice pa ang ginawa ko bago ko tiningnan ang unti-unting pag usok ng niluluto ko. Alam kong maraming pares ng mata ang naktingin sa akin. Hndi lang nila ako maiwan rito at akala nila kailangan ko ng tulong nila palagi. Umangat ang paningin ko at nilagay ko muna ang kutsilyo sa gilid para tanawin ang aking niluluto. People step aside and let me do it. Hindi naman ako pumapaag na tinutulungan nila ako. I remember the day when Manang let me do everything, kahit labag man kay Mommy ang lahat ay pinayagan naman ako ni Daddy. That’s why I Love them for being raising me in a good way.

Isang mabangon amoy ang nalanghap ko. Ibig sabihin ay perpekto ang pagkaluto ko. Binagsak ko ang takip nito at pinabayaan itong kumulo pa para okay na.

Bumalik ako sa pag sa-slice sa isda. I want to pair it with bangus. Lalong lalo na ang tiyan. I smiled more when I finish it and get the tiplon. I on it so that I can start frying.

“Hi Manang,” I greeted her.

Kukunin ko na sana ang kanyang kamay pero kusa niya na itong pinadampi sa aking noo.

“Sige na at ilagay mo na. Nag uusok na iha,” Aniya.

Tumango anamn ako at sinunod ang gusto niyang mangyair.

“Saan ka ba galing? At kasama mo pa siya? Pinasunod pa siya ng Mommy mo? Bodyguard mo na?”  sunod sunod na atake ni Manang sa akin.

Lumingon ako sa gawi niya. Nagtataka. Hindi ko alam kung sino ang tntuloy niya sa gayong hindi ko alam ang takbo ng isip ni Mommy minsan.

“Nag bago na ba ang isip mo, Grace? Mukhang okay na kayo ng fiancée mo,” hagikhik niya pang ani.

Nag kibit balikat lang ako habang hinihintay ang pagka luto ng babang parte ng isda.

“Hindi naman po nagbago. Gusto ko pong mawalan na po siya at magng Malaya kaming dalawa. “ I know I can say this because mommy is not around. She is not around downstairs becase she doesn’t want too.

“Eh anong tawag diyan at pinaglutuan mo pa ng madami,” may bahid na iba sa kanya.

“Manang, ganito namn po ako,” ani ko.

Ngumiti pa siya ng maigi. Bumuntonghininga ako. at alam kong talo ako kapag siya na ang naghihinala.

“BAkit ayaw mo bang ma-fall sa kanya? “

“Hindi niyo naman po alam ang tao. Hindi ko pa siya lubusang kilala. Malay niyo addict iyan at kailangan ko lang saluhin,”

“You have that sense ha. Pero anak, Grace, wala namng masama kung kikilalanin mo siya. Buksan mo ang puso mo sa mga taong daratng sa iyo.

“Pero di naman po lahat ng tao kailangan pong kilalanin. Ayaw ko pong kilalanin sila ng lubusan kung aalis naman din sila kalaunan.

May kung ano siyang sinilip sa baba at pang nasamid kuno sa kanyang nakita.

“Kaya nga parang nasusunog na ang niluluto mo, hija."

By that word, I managed to shift my gaze and quickly move form the other surface. Tama nga siya at nausnog ang isang parte. Kukunin ko nalang ang sunog na parte at nakakahya naman sa aking bisita. Yes, I am treating him as a visitor not a a fiancce.