Credible Love

Chapter 27

Chapter 27

Culture

Nasanay na ako sa ganitong ugali ko noon pa man. I remember the months I have to train and almost surrender everything but I keep going because after all I remember what was I am here in the first place. I remember the sacrifice I have to take when I am in Caledonia. Meron man mga times na naiiyak na ako noon dahil sa bigat ng bawat dinadala ko. Bawat pawis at dugo na lumalabas sa akin dahil sa pangarap ko.

But one thing I realized here is that you can't achieve something if you can't prove yourself and fight for it. They said the only competition has to succeed is to be a better version of yesterday.

Binaba ko àng equipment pagkaapos ng ilang routine ko.

Pero sa tuwing umiiyak na ako ay lumalakas na naman ang loob ko para sa panibagong bukas na harapin kung anong gusto ko sa buhay. Parctice for the walk, try different wardrobes and everything just this pageant will be in a perfect places. They choose me to represent my whole country so I am here doing my very best. Hindi pa ako nakagala sa lugar na ito pero mas nagsumikiap akong mas mahubog ang katawan ko.

Huminga ako ng malalim at lumapit sa isang bench. Kinuha ang aking tuwalya at pinahid sa aking katawan. I get my phone and post for a while in the mirror while wearing a pink outfit. It was a short and crop top. I smiled and post it on my sites.

Sumubok na naman ako ng ilang nakikita ko sa gym. Halos doon na nga ako mag stay the whole day. Wala pa kaming shoots ngayon dahil may mga gagawin na naman bukas. And I am excited for it.

Sinubo ko ang oatmeal at kinuha ang isang piraso ng strawberry. Ngumuya ako habang nakabaling pa rin sa araw na unti unting bumababa.

Ang bagal ko ngang kumain dahilan kung bakit hindi ako nag break kanina. Nakakawalang gana nga at sanay na ako na konti ang kinakain. Isang subo ko sa strawberry ay okay na ako. Nilagay ko sa gilid ito.

“Sa lagay na yan hindi ka pwedeng mag wagi ng corona. You really our hardworking queen we ever had. Ang swerte ng Pilipinas sayo at ginawa mo lahat ng makakaya mo. Hindi parehas noong last representative---”

I raised my hand to stop her.

“Stop comparing me to the past one. I am different and she is. And we have a different showcase on how to nail the stage,” I said to stop her.

Nagkibit balikat lang siya .

Kinaumagahan ay maaga niya akong ginising para sa isang interview namin. Ito ay para sa ipapakita sa screen daw. Kaya naman nag paayos ako ng simple at tama tama lang sa potlight. I wore a white off shoulder crop top and a beige fitted slacks. Paired with white heels.

I let some of my strands on the side as they put a bangle on my ears and a simple necklace. My face is highlighted right now.

“Grace Caroline Hernandez,” tawag sa akin ng interviewer. I smiled and kissed her cheeks.

We exchange greetings.

Tinuro niya ang nasa harapan niyang upuan. Lumingon ako roon at dahan-dahang umupo. The girl wearing a white dress suits her well as she finally whispered dor something at her assistance.

Kinuha niya ang papel at lumingon lang ako sa kanya ng ilang minute. Gusto kong malaman kung ano na nga ang topic ngayon pero binalik niya naman kaagad.

“Ahm, Miss Grace, it is impromptu. No script,” her assistant finally speak.

I nodded and make her go.