Credible Love

Chapter 18

Chapter 18

Admit

I let the seconds passed until I putted down the window. Hindi ko na kayang damahin pa ang oras nila ta nasasayang nila ha. Time is gold for me but fr the flirting moment I don’t think so I will bu that. Excoet if the business is involve. Pero base sa mga ginawa at usapan nila at halong kirot.

“Really? You didn't come back to Manila after all? Bakit ayaw niya ba?” sabay lingon sa akin ni Olivia.

Hinaplos niya pa ang braso ni Felix. Tumawa naman si Felix at tinanggal ito dahan-dahan.

“Not because of her but because the company needs me here. Besides, Daddy can handle Manila,” si Felix.

“Pero ilang nga ang company niyo doon? Wala ang kapatid mo rito di ba? Eh mukhang wala namang pake yon sa negosyo niyo," puna ni Olivia.

Masyado nga silang matgal na magkakilala kumpara sa amin. Kung ganon ay alam din to ni Addi pero wala an siya nasa sasakyan lang nila at ewan ko sa kapatid niya nasa harapan pa namin.

I remember the time when she is doing all the favor just to win herny. I don’t know with her flirty skin but she can’t keep her hand close, but open to everyone who seems playful to ve with her. Such a fetish.

Lumabas ako dahulan ng paghupa ng tawanan nila. I crossed my arms in a calm way. Nanatili akong nasa labas para naman maisipan nila na hindi sila nag iisa.

Lumakad ako palayo sa kanila. Maybe to freshen my mind for whatever happening now. Kulat kahel na ang langit ng bualik ako. Nandioon pa rin sila chika nang cjika. Mukhang ngayon lang sila nagkita.

“Hatid sundo ka niya huh? Pero bakit hindi mo kayang lapitan?” bulong pa ng isang kaklase ko.

I don’t know ith her and she used to hate me but now she is advicing me.she smirked and walked away. Tilay yon lang ang sadya niya sa akin bakit lumapit siya.

Bumuntong hininga ako at tuluyan na ngan bumalik.

“Sige na Olivia at ihahatid ko muna ang fianee ko,” he knew.

Akala ko nakalimutan niya na ako sa bawat halakhak nila. Inalalayn ako ni Felix na maupo sa front seat pero nanatili akong tahimik bong byahe.

Nang lumiko kami at nasa unahan lang kami at malayo pa kami sa bahay ay natigilan ako at nilingon siya.

“Anong gagawin natin sa lupain niyo, Felix? Alam ba to ni Tita Gianna?”

Pero wala lang siya uimik. Sa halip ay hinigpitan ang hawak sa steering wheel at parang binging hindi ako naririnig. Sinandig ko na lang ang aking likod, wala naman akong mapapala sa lalaking to kapag ipagpapatuloy ko pa ang pagsasalita, wala naman tong naririnig kung sakali.

Nang tumigil siya sa harapan ng malaking bahay ay hindi ko labis makumpara nag bahay namin dito. Kung Malaki nga iyon ay mas Malaki ito. Dumaan pa kami sa mga bulaklakin kanina. Kung kanina ay ang bigat ng nararamdaman ko. Ngayon ang lawak na ng ngiti sa aking mukha. Inalalayn niya akong bumaba at namtaan ko pa ang tullips mula sa malayo.

Hindi ko anamn maiwasang samaan siya ng tingin.

“Kumuha ka pa ng tullips ko sa bahay pero marami ka pala rito,” bungad ko sa kanya at sinuntok siya ng mahina sa dibdib.

Umatras siya at tinaas ang dalawang kamay.

“Sorry. Kaya bilang pambawi ayan na. I planted your favorite flower here. Hope you can forgive me though,” he whispered.