Credible Love

Chapter 30

Chapter 30

Powerful

May mga panahon na gusto kong makipag agawan sa korona, just to prove something but I am not minding that anyway. I will accept what will be the result. As long as I will try my best to succeed in every corner of this pageant.

“Ito ang sinasabi na ng puso ko, Addi. Kung anong magiging resulta bukas ng gabi. Wala na akong magagawa. Kung matatalo ay sasali ako pero sa ibang pageant na at uuwi na kaagad ng Pilipinas. Kung mananalo ay hindi ko alam kung anong dapat kung gawin. Siguro ay magpapaiwan pa rito at tsaka na uuwi kapag tapos na ang lahat ng gagawin,” sabi ko sa sarili at sa kanila.

Ngumiti ako. Siya naman ay huminga nang malalim sa aking pinagsasabi. Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa akin at mas pinatong niya ang kamay niya doon.

I smiled more and hugged her. Sometimes I never been in my life that they will support me like this. Kahit isang tao lang ang hindi nanaiwala sa akin noon ay parang naapektuhan ang aking pangarap. May mga panahon noong bata ako na palagi kong tinatanong ang sarili ko kung para bas a akin ang pangarap na iyon pero nasa akin pa rin ang lakas ng loob para itaguyod kung anong nararapat sa akin at kung anong dapat maging akin.

This is the last day of preparing and tomorrow is the reality of why I am here, doing this dream of mine.

KInaukasan ay tinawag kami para sa huling rehearsal namin para mamayang gabi. Panay naamn kaming lakad at ang iba binibigay na nilang lahat. Simple lang ang lakad ko hanggag sa matapos na nga.

“We can still see each other,” si Miss Peru.

“But this journey was about to end,” it's Miss Thailand.

“But our friendship will never end, it’s the journey. But the memories that we keep on holding, if we choose this to remain will last,” ani ko sa kanila.

To be honest, even when everyone seems not on my side. I am still thankful that I have these two. When everything is jealous of me and keeps saying things that are not true. I am still here, remaining calm and that will I do tonight, to stay calm and ignore every killer stares they will throw at me.

Nagyakapan kami. Pagkatapos ay kaialangn naming magpahinga para mamayang gabi.

Everyone is excited even when we are still in the van. Pagbaba palang namin sa venue ay pinadaan na kami sa isang private area kung saan hindi kami kita.

They guide me for our sits and our compartment for a while.

“Thank you,” ani ko pa sa nag guide sa amin. Yumuko lang siay habang may dalang papel sa kany.

Binalingan ko ang dressing area namin. May pangalan ngang Miss Philippines.” Tama lang ang cabinet na malagyan ng gamit.  Hati kaming lahat. At kasama ko sa backstage ang iba. Pero dahil as dami ng team namin. Mukhang crowded na ang isang area.

Pinag aayos na ako ng team ko. Unang look ay bagsak ang buhok ko. At inayos n ani Addison ang sparkling dress ko. It  was a yellow one. Kaya ang aking maputing balat ay mas lalong namamtaan dahil sa kislap nito pagkasuot ko pa lang. They highlight my beauty most importantly. I stand in an awe when I see myself in the mirror. Parang hindi ako. Parang isang babaeng hulog ng langit.

“Five minutes girls we will start” anusyo ng event coordinator.

Naalarma kaming lahat. Agad namang kumilos ang mga ka team ko para alalayan na ako palabas.

“Goodluck. We will wish you luck,” Sabay kindat sa akin nina Addison.

Dahan-dahn kaming lumabas ng stage. Hiyawan ang aming narinig. Dumaan kami sa ingay na preni-present ang culture ng bansang ito.