Credible Love

Chapter 36

Chapter 36

Coconut

“Manang,” masigasig kong bungad sa kanya.

“Musta na, hija? Ilang taon kang hindi bumiista dito,”  puna niya.

Sa isang buwan ko dito ay nagayon ko lang masosolo si manang ang naging ina ina ko noong panahong hindi pa maayos ang relasyon namin ni mommy. I know I should never let this passed but I cnt deny to myself why would I lock the heart I have right now.

“Okay lang po, Manang. Kayo po ni Mang Raol musta na?”

Pinagamasdan ko ng maigi ang pag ngiti niya sa akin. Medyo mas tumanda na si manang ngayon at ganon na din si Mang Raol.

I let all the emotions I have right now to ruin my day. Pilit kong pinipigilan ang pag ooverthink ko kanina. Kung bakit siya umalis. At ngayon nandito ako para ilayo lang ang isipan doon.

“ Wag mo na kaming intindihin at okay na okay kami dito. Wala amn kaming ibang ginawa na dito kundi pagsilbihan kayo. At saka hindi na kami masyaodng pinapatraho ni Karl. Iyong batang iyon. Pero masaya talaga ako na okay na kayo ng mommy nya. Sabi ko sayo na intindihin mo lang talaga siya. Kilala ko ang batang iyon kahit ganon ugali noon," natatawa niyang sabi.

“Masaya nga ako sa naging resulta, Manang!" pagsusumbong ko.

“Ang puso mo ba? Masaya na ba?”

Doon na naman ako nakuha ni manang.  Ngumiti siya at sa pag ahon ko ng magtama nag aming mga mata. Umiling lang siya at umupo.

“Hija sabihin mo nga sa akin kung ano pang nasa isip mo at hindi mo siya masagot sagot. “ Kumunot ang noo ko.” Na sabi kasi ng mommy mo sa akin."

Mommy is really a chikadora. Nagawa pang ipaaalam kay manang.

“Hindi ko mkaaklimutan na isang taon at higit ka pa niyang nililigawan at walang progress. Masaya ako at tinitesting mo ang pasensya niya sayo at makikita mo na kung gaano siya katatag na magmahal sayo," pagbabalik niya sa lalaking nagbigay ng singsing sa akin.

Kung magbago ang isip ko ay isusuot ko lang. Maging totoo sa sarili ko.

“Sa tingin niyo po ba, kapag sasagutin ko siya ngayon?  Hindi na maaulit ang lahat ng ginawa niya noon?”

Tumago siya at pinikit ang mga mata na tila may sagot na doon.

"Anak, you are enough.  One year and not enough to prove his love for you? “

Huminga ako ng malalim. Walang masagot sa kanyang sinasabi ngayon.

“Bata pa kayo at noong napili ka lang sa sitwasyon mo noon. Alam kong may malalim na siyang pagtingin sayo. Wala ako sa panahong naging busy na siya at hindi na nga siya bumibisita sa sayo. Pero sa tingin ko, kung hindi siya busy ay pinipilit niya ang oras niyang nandito sa bahay. Noong iniiwasan mo siya ay pilit siya nang pilit sa akin na kausapin ka. Kaso ayaw mo talaga, wala naman akong magagawa.”

The wind passed by as I sighed and looked at her.

“Mahal na mahal ka ng batang yon. At sa tingin ko, nasa sayo na iyan kung susugal ka ba o hindi. Dahil sa pag ibig normal lang masaktan. Pero oo, sabihin nating na trauma ka. Pero kung ayaw mo na sa kanya, sabihin mo na ng diretso. Wag mo na siyang paasahin sa wala."

Tama si Manang. Isang taon na siyang nanliligaw sa akin simula ng inembetahan kami sa bahay nila. Hindi siya sumuko. Hindi ko nakitaan ang pagsuko sa kanya.

"Kilala kita, ayaw mong may masaktan, pero ang tanong ko sayo? Kaya mo ba siyang pakawalan o kaya mong isugal ang sarili mo sa laragan ng pag-ibig? Isip mo yan ng mabuti. Hindi mo kaiangan ng sagot agad!"

Sa isip ko ay hard to get pa pero pilit niyang kinukuha ang sarili ko at puso.

I sighed as I stood up beneath the coconut tree. I looked up and the southern wind passed by again.

I want to think hard and think hard again about this decision of mine. Do I need to have an answer right now?

No, so I was standing here beneath the coconut tree.

I want to relax. I want to relax and get the energy of Caledonia. My hometown.