Credible Love

Chapter 21

Chapter 21

Hammock

“Anong sabi mo? Totoo ba ang narinig ko?” pang diinan niya pa sa huling salita. Tumawa ako at hinampas siya.

“Bingi ka ba? Umamin na nga ako, di ba? Mahal din kita,” masaya kong sabi sa kanya

Bago pa ako makagalaw ay sinakop niya na nag buong katawan ko. Nahihiya naman ako at nagdadalawang isip kung yayakapin ko ba siya.

Umahon siya at tumingin sa aking mga mata. Hinawakan niya ang aking dalawang pisngi at hinawakn ko ang bawat kamay niya.

“So tayo na?” giliw niyang ani sa akin.

TUmawa ako.

“Ready ka na ba? “

“Sa alin?” kumunot ang noo niya.

“Maging tayo? Pwede na ba kitang sagutin?”

“Are you kidding me, Grace? Why would I ignore you? I am courting you not just for nothing. Not for the show or something but I really do have a feeling towards you and now you are doubting me?"

“Well, I am sorry for being so petty these days. I am just thinking so hard."

“Hmm. I respect that,” he whispered.

Napaawang  ang labi ko sa kanyang sinabi sa akin.

Kumunot ang noo ko at binawi din anamn ng tinaasan niya ako ng kilay. Parang babae pa sa akin.

“Really you respect that so that means I am your girlfriend now?’

“ So that means I can hold you like this?” he slightly indulged his hands in my hands.

I giggled when I realized I am finally in a relationship now. I looked at his eyes.  They said I can only see my future by looking at his eyes. But right now, it is bland. I can see myself with him in the future. Napawi ang ngiti ko

“Where do you want to eat right now?” he offered me.

“Grace!” tawag niya sa akin

Doon pa ako napakurap kurap at binalingan na nga siya ng tuluyan. Hindi ko alam kung ilang minute akong nakatulala. Pero masasabi ko sa sarili ko.

Do I really make the right decisions? Do I really make the dreams I am looking for? Do I really make the happiness I want to inflict in mine. Bakit hindi ko nakikita ang sarili ko sa lalaking ito? Am I blind for him or too huge for me? Is he too much for the little girl who is dreaming?

“Huh? Ahm kahit saan."

Sa huli, napagdesisyonan na sa opsina nalang niya.

Nasa malawak kaming office niya. It was a huge white office with a few things on it. Hindi naamn pala siya magarbo at simple lang talaga.

“Here eat,” he pushed the plate to me.

Napaawang anamn ang labi ko ng makita kong nasa akin na naman ang paborito niyang ulam.

“Akala ko ba paborito mo to bakit pinapasa mo sa akin? Niloloko mo ba ako, Felix?”

“Sharing is caring,” he said.

I always tell myself that I did all the best to be this perfect. Aayw ko naman ang pangit ng lasa habang kaharap ko siya. SUmubo pa ako habang tanaw na tanaw ko ang gana sa kanya. Bumalng ako sa making binatan kung saan kitang kita ang Mount Apo sa taas niya. The Villanueva Company is huge as I imagine. Akala ko ay guni guni at kuru kuro lang ni mommy ang lahat pero totoo pala.