Credible Love

Chapter 49

Chapter 49

Think

I opened my eyes when the I heard something on the door. Bumaling ako doon ng dahan-dahan at namataan kong gumagalawa ang doorknob. I was about to pull myself when I see his picking eyes on me. Lumuwag ang pintuan at namataan kong may dala siyang tray sa kanyang kamay. Umupo ako bilang respeto at inayos ang sarili ko.

“Good morning Love. I hope we can talk after you eat,” nakangiti niyang bungad sa akin.

Umiwas ako ng tingin at sinandig na ang aking likod sa headboard.

“Thank you” pagtutukoy ko sa pagkain na meron na sa aming bed. Breakfast in bed.

“I cook that for you all.  I hope you can eat that all too,”pagsisngit niya kahit ang aking mga mata ay hindi na maalis sa pagkain na may egg, bacon, fried rice and fried fish. With a cup of milk. And a tullips on the side.

“Did you eat?” usisa ko sa kanya habang nakayuko pa rin sa pagkain.

Nanatili ang lamig sa amin kaya umahon ako para kumpermahin.

Ngumiti lang siya.

“No, I am full. I already had bread and coffee."

I nodded. Tahimik akong nagsimulang kumain. Hindi ko nga matukoy kung paano ko ba sisimulan ang usapan. Mabigat pa rin ang loob ko. Handa na hindi handa para sa usapang magaganap. Dahil kung totoo ay mas lalo akong masasaktan, mas lalo akong mabibigo.

Silent embrace us as I eat and finish everything. Tinawag niya pa sa entercom ang isang taga silbi para kunin sa amin. Nang dumating ay tumayo na ako sa kama. Nagpasalamat siya. At sinardo na ang pintuan. Umiling lang ako sa aking sarili at umupo na sa kama. Nakayuko siyang patungo sa akin habang pinaglalaruan ang kanyang mga kamay. Umupo siya sa sofa sa paanan ng kama.

Yumuko lang ako. Habang nasa gilid ang dalawang kamay ko. Hinihintay ang pagsabi niya ng totoo.

“Simple say what really happened, Felix. I want it done,” pag uuna kong sabi ng manatili ang tahimik sa amin.

Bumaling ako sa bintana. MAdilim at hindi mo mauunawan kung sisikat ba ang araw o hindi.

He closed his eyes as I bored my eyes on him. Kumirot ang puso ko. I know something is true.

“To be honest, Grace, I don’t know. Wala kaming relasyon ni Olivia. Alam mo yan, 'di ba?”

“Are you still lying? Pagod na akong makinig sa kasinunglingan, Felix. Pagod na pagod na ako. Trauma na ako sa ganyang mga salita mo."

“I am never lying. I am saying the whole truth. We and Olivia are just bestfriend. I am comforting her that time. She may be flirty but I will never push myself to her. Kahit pa ilang papansin niya sa akin noon ay alam kong hindi ko kayang palitan ka sa puso ko. Was it hard to believe?” namamos niyang ani sa akin.

"And?"

“Are you doubting my love to you, Grace?” mahinahon niyang ani pero parang nauubusan na siya ng pasensya.

Pinatigas ko ang panga ko.

“Yes, maybe you and she are secretly dating. Malay ko ba, people change."

Lumingon siya sa akin ng may mapupungay na mata. Umiling at tumayo na.

“Then your love is not credible as I can,” aniya.

Tumayo din ako. Napaawang ang labi sa kanyang sinabi.

“So we are measuring our love for each other right now. I know to myself that you are the first person I can feel this love. I can show you my credible feelings and love for you and now.. now.”

Pumikit siya. Nagtitimpi na sa akin.

“Akala ko mahal mo ako, Grace. Dapat ako pinapaniwalaan mo, bakit sa iba?”

Should I be happy that he remains calm despite my actions and words?

Natahimik ako.

“Grace, I am not the father of her son.. maybe your---"

"Maybe I need some time,"deklara ko. Hindi pa handa.

If I can't hold on, I should let go.

This pain inflicted in me a thousands times the day I knew. If she and him will have a besutiful family, maybe I am in the stand of my Tita Venus. Binabalaan niya na ako sa pag ibig pero ang tigas ko pa rin para sumugal at magtiwala na hindi na ako sasaktan ng taong pipiliin ko. I thought I have no problem the moment I will be with him. We will be happy and a little bit of arguemnts. Pero akala ko ang problem na iyon ay masusulbad pa.

At sa tiyan palang ni Olivia, alam kong kailangan ko ng magparaya. This love will be worth it when I finally let him happy. Yan naman talaga ang pag ibig. Mamahalin niya ang bata at mamahlin niya din ang magiging ina. It depends on him, ayaw kong may kahati. Ayaw kong may half-siblings ang anak ko. Gusto ko walang problema sa pamilya na itatayo ko.

This Hacienda Villanueva never failed to care for me. I will miss this hacienda. Where my tulips raise and shine. And the way I looked at the employees they have, so much diligence and determination they have for them to provide for their families. The crashing waves down the cliff and the way the wind passed on me as I am now on the balcony. Everything will be missed but I will never let myself be missed again for love.

I have this saying in life, that when you make mistakes..say sorry and admit it. I will forgive you later on. Whatever the results would be. I will always be thankful to him because I know he is the reason why I become the person I will be In the future.

All the lessons will make you tough. It's okay if that will hurt me but I will learn from it. I will learn to stand on my own and be independent again. I am an understanding person but I have limitations. I hate abuse. Kasi ako ang kawawa pagdating ng panahon.

It is better to be hurt right now than to lose myself again and picked it up into pieces like what I did before.

Rings are always waking me up. I didn’t mind answering it.

I off my phone again and begin to start my day as much as I did in the past few months of staying in this hacienda. Hindi ako kinukulit ng mga Villanueva, binibisit lang nila ako para kumustahin pero ni minsan hindi ko sila binaba. Palagi kong alibi na busy ako sa mga pag endorse ko sa mga shoots ko. Minsan ay wala ako rito kundi nasa Manila.  Pero ngayon I stayed to be here just for a while. I miss the cold wind passing one me as I open the balcony.

Araw araw siyang tumatawag sa akin pero araw araw ko siyang binabaliwala.

Wearing my long sleeves round neck polka dot printed tiered midi dress. I smiled and began to walk towards our hacienda.

“Naku, may asawa ka na po ba kuya? Mahirap po bang may asawa? Mahirap po bang magtiwala kaagad kapag nalaman mong may nabuntis na iba ang asawa mo? Di ba hindi na agad yon mababalik?" Pangungulit ko sa lalaking minsan kong inalukan ng scholarship.

“It depends on you but I will respect you, love,” the voice reminds me of something.

Napatigil ako at kumurap kurap. Halos mabitawan ko ang sitaw sa aking kamay at bumaling sa kanya. Kunot noo ko siyang sinuri pero tinanggal niya na ang tapis sa mukha niya.

Napaatras ako.

“Ikaw? “Sabay takip sa aking bibi.

“Yes, love. “

Napalunok ako nang maigi at agad na lumayo sa kanya. Sinong mag aakala na si Kuya Scholarship ay asawa ko!

From all this pain, the more important here is that we arise… learn, and improve. So I decided to think. And I decided to do what I am thinking so the pain will totally heal.