Credible Love

Chapter 32

Chapter 32

Parade

"Grace! We love you!"

I smiled. They don't know the stress and trials I've been through just to be in that stage. They dont know the sweats and sleepness night when i choose to read new article and to search for my advocacy. Lahat iyon ay ginawa ko. At nakikita ko sa kanila kung gaano sila kasaya ay nabayaran lahat ng iyon.

They let me wear a vintage dress. To make it fit for a modern filipina. Talagang pinaghandaan nila ang pagdating namin ng pinadalhan pa talaga kami ng makakain dito at may mga nagbigay ng mga regalo nila sa amin.

Kumalabog ang puso ko habang nagsimula silang tumugtog. Ngumiti ako at hinigpitan ang hawak sa microphone. Kumaway kami sa mga tao at inalalayan naman ako ng isang sikat na singer na lalaki. Ang lagkit ng pagkahawak niya sa akin pero hindi ko kayang iwala ang kamay ko rito. Kaya ng binitawan niya ag lumapit ako sa kinakausap ko kanina. Nakipag duet ako sakanya hanggang sa natapos ang kanta.

"Miss Powerdul 2022, Grace Hernandez" anusyo ni miss sa amin.

Sa marangyang float ay sumakay ako.  Panay kaway ko sa lahat ng taong nadadanan namin. They parade me for my homecoming. They treated me right when I achieve the title and the crown. To win this for my country, it melts my heart and a dream come true. To make them proud and finally notice me.

"Ang ganda niya talaga," rinig ko pa.

"Ang ganda niya, Ma kahit ang haggard na. Ang unfair talaga!" sigaw ng isa.

Winagayway ko ang watawat ng Pilipinas. Always proud to be a Filipina.

Talagang sinalubong nila ako. Natagalan kami na umuwi dahil marami pang inasikaso sa New York. I met the board members of the organization and asked me what I am can offer for them. I said my platform and they find it interesting.

A lot of interviews they threw at me and I answered and say yes to them. They are very proud because a Filipina won the crown and bring it to their country now.

"Miss Grace!" sigaw ng lalaki at sabay abot ng kamay ko.

Yumuko ako upang mahawakan isa isa ang kamay nila. Ang iba ay pinagbabato kami ng mga supot, mga regalo nila at sulat para sa akin.

May iba na akong nabasa at ang iba ay panay picture sa akin. May mga oras na pinapatigil ko ang sasakyan para makapa picture lang kami ng mga taong naka supporta sa akin.

Ang iba ay wala sa  New York pero ramdam kong nasa puso ko sila, bitbit kahit saan ako magtungo. Kaya hindi ako nahihiyang sinisigaw ko ang pangalan ng bansa ko.

I love the people who believe in me and as an exchange, I will be kind to them.
Kindness can make you beautiful and indeed.

And that kindness and patience I have before overcome the moment when I almost failed at my dreams but I choose to fight for it. And now, no regrets but happiness.