Credible Love

Chapter 28

Chapter 28

National

“Are you free tonight?” umahon ako ng tingin sa boses na ito.

The cold blue eyes bore into mine and I looked away. Kumalabog bigla ang puso ko.

Why he is here anyway? Lumakad ako patungo sa buffet table. Palingon lingon ako sa gilid at baka may makakita sa akin pero mukhang dapat akong magpasalamat at konti pa ang tao at ang iba ay walang pakealam. Mga bago pa yatang gising.

“Why?” malamig kong sambit sa aknya.

Kinuha ko ang tongs para kumuha ng pagkain meron doon.

“I just want to hang out with you,” kalmado niyang boses.

Binagsak ko ang tongs at natigil ng ilang sandali.

Sinasabi niya iyon ng ganon kadali na para bang walang ginawa ilang taon na nag nakalipas. At ang kapal ng mukha niyang magpapakita sa akin dito at kakausap na wparang walang nangyari huh. Akala mo hindi ko to naging jowa kuno at hindi naging ex fiancée. Casual niya lang akong aayain na parang wala. Na parang kaibigan lang.

Ilipat ko ang akng mga mata sa kanya. Nilalaban ang bawat atakeng meron siya. Seryoso ang mukhang pinukaw ko sa kanya pero ngumiti lang siya sa akin.

Ngiting  ayaw kong makuha mula sa kanya.

“I am wondering if you are free tonight. Talk casual, like usual."

I raised my thick brows when he said that.

At talagang nabangit pa ang casual

“As you can see I don’t have time for that,” I finally said and looked away.

Wala akong pake kung anong sabihin sa kanya.

Kumikirot ang puso ko habang pumupikit ako.

Okay  kung nandito siya. Part of it. Gusto ko lang naman ay layuan niya ako at mamuhay ng matino. Layuan niya ako at matahimik ang buhay ko. Ayaw ko ng gulo. Mamaya sulungin pa ako ng jowa niya nang fiancée niya kuno.

BUmaling ako sa kanyang kamay. Nang parang sinasadya niang idikit ang katawan sa akin at ipakita ang singsing na nasa daliri niya.

Nakita ko na Felix. Ano pa bang dapat ipamukha sa akin.

Should I say congrats or ignored it?

Yumuko ako at lumakad na palayo sa kanya. Lumiko ako at tumigil sa isang pagkain.

Liliko na namna sana ako ng nakasunod siya ay nagpanggap akong walang epekto ang presensya niya.

“So what is your answer?" pangkukulit niya pa.

I closed my eyes and survey the people arounds. Pilit kong hinahnap kong may kakilala ako o sash na may suot pero wala pa naman. Maaga lang talaga akong bumaba para  maaga ring makapagbihis.

Nang hindi ako umimik ay nilingon ko siya.

“No, I am busy and thank you for the invitation. Enjoy your day with full of happiness here,” sa wakas ay nasabi ko na nga.

Lumayo ako sa kanya at nakahinga ako ng maluwag na hindi niya na ako ginambala.

Masaya  akong nagtungo sa isang table malapit sa bintana at mahinang sinubo ito. Sumandok pa ako ng pagkain ko.