When Two Strangers Meet...

49th Meeting

❝ Freed from the veil of darkness, Embracing my hue which resembles the wide blue sea and clear blue sky.
Will that calm your restless heart, dear child?
The moon is smiling on us-- even being chased by dread-- it'll reflect on your youthful faces.
Believe that I exist and you'll be unharmed. ❞

- M
 

      
      
   
➴ ➵ ➶ ➴ ➵ ➶ ❦ ➴ ➵ ➶ ➴ ➵ ➶
  
  
  
Fleur  
  
  
  
Nanatili akong nakaupo sa kama kahit may narinig akong kumakatok sa pinto ng silid kung saan ako nakatigil ngayon. Naulit muli ito sa pangalawang pagkakataon pero hindi ko pa rin ito pinansin kaya kusa na siyang bumukas mag-isa.

"Fleur."

May mga kumalansing na kobyertos akong narinig pero hindi ko pa rin nililingon ang may gawa nito.

"I already gave you a food. Why do you still want to eat this? I brought them to my child." madiin niyang sabi kaya hindi ko na napigilang tumingin sa kanyang direksyon.

Nang makita ko itong isa-isang pinulot ang mga maliliit na stork na nakapalibot sa isang plato, nagsalita na ako kaya napatigil siya sa kanyang ginagawa.

"Let them eat. Hindi pa ako nagugutom."

Noong magsasalita sana siya, hindi nito naituloy ang gustong sabihin at ibinaba na ang mga maliliit na stork sa sahig. Mabilis na nagtakbuhan ang mga ibon palabas ng silid at noong kaming dalawa na lang ang natitira, doon na nagsalita si Ryle-- o ang mas kilala bilang si Vital.

"Hindi ka pa kumakain magmula kahapon."

Inilapat ko ang aking ulo sa magkakrus kong mga braso na nasa ibabaw ng aking mga tuhod. Habang nakatanaw sa bintana, kita ko sa bubog na salamin ang repleksyon ni Vital na nagpipigil lamang na magalit sa'kin dahil magmula nang dalhin niya ako sa World of Black ay hindi ko na ito pinapakinggan pa.

"Aalis nga pala ako saglit. Ipagpapatuloy ko ang paghahanap kay Mira sa ordinaryong mundo."

Matapos kong marinig ang pagsara ng pinto, binalik ko ang tingin sa direksyon ni Vital kanina habang iniisip ito. Aside from my cold treatment, he's controlling his temper after knowing that Mira has escaped from this realm and returned to the ordinary world which neither me or him knew the reason why.

Even though I'm already staying in his shrine for more than a day, wala naman itong ginagawang ikakapahamak ko pero hindi niya ako hinahayaang makaalis sa silid dahil may suspetiya siyang tatakas ako mula sa kanya.

Natawa ako ng mahina sa naisip ko dahil alam kong imposible na mangyari ito. I have a deal with the Ghostman that when I come with him in this world, he won't do something to harm my friends I left in ordinary world. Ni isang beses ay hindi niya ako nilapitan dahil bukod sa ramdam niyang ayokong makipag-usap, sumagad na sa kanyang leeg ang curse mark na maaaring kumitil sa buhay niya.

Habang iniinda ko ang pagiging isa sa silid at namamayani ang kalungkutan na nararamdaman ko, may ilang mga maliliit na stork ang lumapit sa'kin para ibigay ang iniwan ni Vital na pagkain.   
  
  
   
Our Master is worried on you, child. You need to take care of yourself as he can no longer approach you because of his curse. As much as he wants to, he's controlling himself of not being near of us. The curse can inflict you harm easily, unlike what's doing to him which takes longer to consume his whole existence.
   
   
    
Because of what the storks have said, I felt guilty of being cold towards Vital. Sa kabila ng pagdadalawang isip ko na pagkatiwalaan ito dahil hindi ko na makilala sa kanya ang katauhan ng kaibigan kong si Ryle, kahit bali-baligtarin ko ang dalawang mundo ay iisa lamang sila.

"Sapat na ba ang pananatili niya dito sa World of Black para hindi tuluyang kumalat ang sumpa sa kanyang katawan?"

Nagkatinginan ang mga stork sa isa't-isa bago sinagot ang tanong ko.
    
   
  
It might help him to slower down the spreading of curse. But it won't stop consuming him because that's what is destined to happen.   
  
  
    
Kung nagawang baguhin ni Vital ang nakatakdang mangyayari kila Mira at Faith, bakit hindi niya ito kayang gawin sa kanyang sarili? Why is he sacrificing himself just to bring me back in this world where I wasn't born?

Pinanood ko ang paglabas ng mga stork sa silid at noong ako na lang ulit ang mag-isa, umalis ako sa kama at nagdesisyon na libutin ang lugar. Medyo may kadiliman ang buong paligid dahil ayon kay Vital, hindi na sumisikat ang araw sa mundong ito matapos siyang i-sumpa ng tadhana bilang si Ghostman.