ကြိုးငါးဆယ်တပ် ဗျပ်စောင်း

အတွဲ - ၁ ၊ အပိုင်း - ၁ ( ဝူသွမ်း )

အပိုင်း - ၁ ( ဝူသွမ်း )

အချို့သူများမှာ အသက်သုံးနှစ်သားအရွယ်ကတည်းကပင် ရင့်ကျက်နေဟန်ရကာ ၊ အချို့ကမူ ထိုသို့သောရင့်ကျက်‌ေစရန်အတွက် လောကဓံအခက်အခဲ တစ်ဆယ့်ရှစ်မျိုးမက ဦးစွာ ကျော်လွှားရ၏။

ရှီးဝူသွမ်းကို ကြည့်လိုက်ပါလျှင် ပေါက်ဖတ်တစ်ကောင်မှ လိပ်ပြာပျိုလေးအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည့် ရူပကဖြစ်စဉ်အား ထင်ရှားစွာ တွေ့မြင်နိုင်သည်။ အသွေးအသားထဲမှ ထွက်လာသော အဆုံးအစမဲ့စွာ ဆိုးသွမ်းပေတေနေတတ်သော ကလေးငယ်မှာ မည်သည့်ဆေးမျိုးကို မှားသောက်ခဲ့လေသလားမသိ ၊ ဟန်ဆောင်နေသလားဟုပင် ထင်မှတ်မှားရလောက်အောင် ထုံးတမ်းဓလေ့များအား ရိုကျိုးလိုက်နာသော ၊ သူတပါးအား ရန်မမူတတ်‌တော့သော လုလင်ပျိုလေး ဖြစ်လာရာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသည့်တိုင် လူအများ၏နှုတ်ဖျား၌ ပြောစမှတ်ပြုနေကြဆဲကိစ္စ ဖြစ်လာခဲ့ပေသည်။

ယင်းရှန့်ပြည်ထောင်ဝယ် ၊ မျိုးရိုးမြင့်အနွယ်ဝင်ဖြစ်စေ သာမန်ပြည်သူမှပေါက်ဖွားလာသူဖြစ်စေ ကျင့်ကြံရေးလမ်းစဉ်အား စိတ်ဝင်တစားရှိကြ၏။

မျက်မှောက်ခေတ်တွင်မူ "အမတ"လမ်းစဉ်ကျင့်ကြံသူများနှင့် "တောက်ဓမ္မ"လမ်းစဉ်ကျင့်ကြံသူများဟူ၍ နှစ်လမ်းနှစ်စားရှိပေသည်။ အမတနတ်ဘုရား ရှန်းလမ်းစဉ်အား လေ့လာလိုက်စားသူများမှာ သိုသိပ်လျို့ဝှက်စွာ နေထိုင်ကာ လောကီလူ့ဘောင်နှင့် ဝေးရာ၌ သီးခြားဆန်စွာ နေထိုင်ကြ၏။ ကမ္ဘာလောကကြီးထဲ ပူသည်ဖြစ်စေ ၊အေးသည်ဖြစ်စေ ၊ နေသာသည်ဖြစ်စေ၊ မိုးရွာသည်ဖြစ်စေ ၊ ငြိမ်းချမ်းသည်ဖြစ်စေ ၊ ရှုပ်ထွေးသည်ဖြစ်စေ ထိုသူတို့က လာရောက်စွက်ဖက်ခြင်း မရှိကြ။ ခေတ်ကာလနှင့် လူမှုအဖွဲ့အစည်း၏ အပြောင်းအလဲ အနိမ့်အမြင့်ဆိုသည်မှာ လောကနိယာမတစ်ခုဟုသာ ယူဆကြကာ လေ‌ေပြကိုစားရင်း မြူနှင်းရည်ကိုသောက်ရင်းနှင့်သာ လောကီအရေးထဲ လုံးဝဝင်မပတ်သက်ကြ။ ကျိုလုတောင်၏ ရွှမ်ဂိုဏ်းချုပ်တောက်ဆရာကြီးနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးသော ကျန်းဟွာစန်ရန်ဆိုသူမှာ ထိုသို့‌‌ေသာအမတလမ်းစဉ်ကို လိုက်နာကျင့်ကြံသည့် ရှားပါးလူသားများထဲမှ တစ်ယောက်ဖြစ်ပေ၏။