Chapter 51
ဖုယွမ်ချွမ်းက ညဝတ်အင်္ကျီလဲလှယ်ထားကာ ပုံမှန်အေးစက်စက်အမူအရာနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် နွေးထွေးပုံပေါ်နေ၏။
ကျွင်းချင်ယွီ ထိုသူ့လက်မောင်းကို ခိုတွဲလိုက်သည်။ "စားရအောင်..."
ယခုအချိန်မှာ နေ့လည်စာဟူ၍ပြောဖို့လည်း နောက်ကျနေကာ ညစာဟုပြောရန်မှာလည်း အနည်းငယ်စောနေသေးသည်။
"ကောင်းပြီလေ..."
မီးဖိုခန်းထဲ၌ ကိတ်မုန့်ပေါ်တွင် ထွန်းညှိထားသည့် ဖယောင်းတိုင်မီးအလင်းရောင် ဝါဖျော့ဖျော့သာ ဖြန့်ကျက်လျှက်ရှိသည်။
ဖုယွမ်ချွမ်း အနည်းငယ်အံ့သြသွား၏။ "ဒီကြယ်ကိတ်က..."
ကိတ်ပေါ်တွင် ဟက်ပီဘက်ဒေးဟု မရေးထားပေ။ သစ်သီးများစွာနှင့်အလှဆင်ထားသည့် ပုံမှန်သစ်သီးကိတ်တစ်လုံးသာဖြစ်သည်။
"ဒီနေ့ ခင်ဗျားမွေးနေ့လေ..." ကျွင်းချင်ယွီ ဖုယွမ်ချွမ်းဘေးတွင်ထိုင်လိုက်သည်။
"မွေးနေ့ကိတ်နဲ့တော့ သိပ်မတူပေမယ့် ဖယောင်းတိုင်ထွန်းလိုက်တော့ သိပ်မကွာတော့ဘူးမဟုတ်လား..."
ကျွင်းချင်ယွီ ကိတ်မုန့်လုပ်သည့်အခါ ကြယ်တာရာခေတ်၏ လူအများစုက မွေးနေ့ကိတ်များကို ကြယ်ပုံသဏ္ဍာန်ပြုလုပ်ကြပြီး ကြယ်သုံးလုံးမှ ငါးလုံးအထိ ပုံဖော်ကြသည်ကို သတိပြုမိခဲ့သည်။
"ကိုယ့်မွေးနေ့လား..." ဖုယွမ်ချွမ်းက သူ့မွေးနေ့ကြယ်ကို မမှတ်မိသလို မွေးနေ့လည်းမကျင်းပဖူးချေ။
ကျွင်းချင်ယွီ ခေါင်းညှိတ်လိုက်ကာ "မြန်မြန်ဆုတောင်းပြီး ဖယောင်းတိုင်မီးမှုတ်လိုက်တော့လေ...ကိတ်မုန့်ပေါ်အရည်ပျော်ကျကုန်တော့မယ်..."
ဖယောင်းတိုင်မီးအလင်းရောင် ရောင်ပြန်ဟပ်နေသည့် ရေသူလေး၏မျက်ဝန်းများကိုကြည့်ရင်း ဖုယွမ်ချွမ်း ရင်ခုန်သံမြန်လာ၏။ သူက မျက်ဝန်းမှိတ်လိုက်ကာ "ကောင်းပြီလေ..."
ရေသူလေး သူ့မွေးနေ့အားသိနေရသည့်အကြောင်းရင်းကို ဖုယွမ်ချွမ်း မမေးခဲ့ချေ။ သူက မွေးနေ့ဆုမွန်တောင်းပြီးနောက် ဖယောင်းတိုင်မီးမှုတ်လိုက်၏။
