Chapter 31
အိပ်ယာဘေးတွင် အမဲသားကြော်ပူပူနွေးနွေးက မနက်စာအဖြစ် ရှိနေသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက ခုမှနိုးလာခြင်းဖြစ်ရာ ဗိုက်မဆာသေးပေ။
သူက စောင်ကိုဖယ်ကာ တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုရှာရန်စဥ်းစားလိုက်သည်။
သို့သော် မနေ့ညက အကြာကြီးလမ်းလျှောက်ကျင့်ထားသဖြင့် ခြေထောက်ချလိုက်သည်နှင့် အနည်းငယ်နာကျင်လာလေသည်။
ကံကောင်းစွာဖြင့် မခံမရပ်နိုင်အောင် နာခြင်းမဟုတ်ပေ။
ကျွင်းချင်ယွီက ဖိနပ်အပါးကိုစီးကာ ဖြည်းဖြည်းလေးလမ်းလျှောက်ကြည့်သည်။
ထိုစဥ် ဖုယွမ်ချွမ်း အိပ်ခန်းထဲဝင်လာလေသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက အိပ်ယာပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်ကာ မျက်ဝန်းများကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။
"ဘယ်သွားနေတာလဲ..."
ဖုယွမ်ချွမ်းက သူ့ထံလျှောက်လာကာ "မင်းအတွက် အာဟာရမှုန့်ဖျော်နေတာ..."
ကျွင်းချင်ယွီက ဖုယွမ်ချွမ်း၏ခါးကိုဖက်ကာ ခေါင်းလေးနှင့်တိုးဝှေ့လိုက်သည်။
"အွန်...အိပ်ချင်တယ်...မသောက်တော့ဘူးနော်..."
"ဒါလေးသောက်ပြီးမှအိပ်လေ..."
အာဟာရမှုန့်က ဖျော်ပြီးပြီးခြင်းသောက်မှသာ ပို၍အကျိုးသက်ရောက်မှုကောင်းမွန်လေသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက အပြည့်အဝမနိုးသေးသည့်အတွက် အရာအားလုံးနှေးကွေးနေလေသည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက အာဟာရပျော်ရည်အား သူ မသောက်မခြင်းတိုက်မည့်ဟန်ရှိနေလေရာ ကျွင်းချင်ယွီပါးစပ်ဟလိုက်ရတော့သည်။ "အာ..."
ထိုအပြုအမူလေးကြောင့် ဖုယွမ်ချွမ်း၏နှုတ်ခမ်းထောင့်များ မြင့်တက်သွား၏။ အာဟာရပျော်ရည်မှာ အရင်သောက်နေကျထက် ပို၍ခါးလေသည်။
အရင်က အာဟာရပျော်ရည်တိုက်လျှင် ကျွင်းချင်ယွီ ရေထဲဆင်းကာ ပုန်းလေ့ရှိသည်။
ယခုမူ စောင်ထဲပြန်ပြေးရန်ပင် အချိန်မမီတော့ချေ။
ရေသူလေးက အိပ်ရာထခါစအချိန်တွင် ပို၍ဉာဏ်များတတ်သည်ဟု ဖုယွမ်ချွမ်းတွေးလိုက်သည်။ သူက အာဟာရပျော်ရည်တစ်ဇွန်းခွံ့တိုက်လိုက်၏။
