Chapter 121
ကျွင်းချင်ယွီက သူတို့၏ တုံ့ပြန်မှုများကို အကဲခတ်ကြည့်သောအခါ ပုံမှန်မဟုတ်သော အမူအရာ တစ်ခုမှ မတွေ့ရချေ။ ထို့အတွက် သူတို့ထဲမှတစ်ဦးက ဖြစ်နိုင်သည့်အချက်အား ပယ်ချလိုက်သည်။
ဆိုလိုခြင်းမှာ အဓိကတရားခံက လူသား ဟူသည့် သဘောပင်။
ကျွင်းချင်ယွီ မျက်ခုံးတွန့်လိုက်မိသည်။ သူသည် အလွန်အရေးကြီးသော အချက်အလက်အချို့ကို သတိမမူမိခဲ့ပုံ ရ၏။
သူတို့ သောက်နေသည်ကို ကြည့်ရှုပြီးနောက် ရှီခိုင်ရှင်းသည် စမ်းသပ်ဖန်ပြွန်များကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပြန်လည်သိမ်းယူလိုက်သည်။
ကျွင်းချင်ယွီက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ နေရာတွင် ရပ်ပြီး တံခါးပေါက်ဝ၌ ပိတ်ဆို့ထားခြင်းက လူအများကို စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်စေသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်သည် မနေနိုင်ဘဲ မေးလိုက်၏။
“အရှင်က ကျွန်တော်တို့ကို ဘာလုပ်ဖို့ ခေါ်တာလဲ”
“အခုလို ခေါ်ရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က သစ်သီးနဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက် ဖျော်ရည် တိုက်ဖို့ပဲလား၊ ကျွန်တော်တို့လည်း ဒီစစ်ပွဲကြောင့် ပင်ပန်းမှုဖိအားဒဏ်တွေ အများကြီး ခံနေရတယ်၊ တခြား ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး မရှိဘူးဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ နေရာကို ပြန်လို့ရနိုင်မလား”
"အခုဟာက ညဘက် လမ်းပေါ်မှာ ကင်းလှည့်နေရတဲ့လူလိုပဲ အချိန်ကို အလဟဿ ဖြုန်းနေရတယ်"
ကျွင်းချင်ယွီ တစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောရသေးမီ ရှီခိုင်ရှင်းက ဦးစွာ ထိုလူကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီး
“ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်ရင် ကောင်းမယ်”
တစ်ဖက်လူက ပခုံးတွန့်လိုက်ပြီး ဆက်မပြောတော့ချေ။
ထိုစကားများကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ ကျွင်းချင်ယွီ အံ့သြသွားလေသည်။ လက်ရှိ စစ်ပွဲအခြေအနေမှာ တင်းမာလျက်ရှိ၏။ သူတို့ဟာ ယခုအချိန်၌ ကြယ်တာရာတိုက်ပွဲများကြားတွင် ရှိနေကြသေးသည်လား။
မူလဇာတ်လမ်းတွင် ဖုယွမ်ချွမ်း၏ တပ်သား အမှတ်တံဆိပ်မှာ ခိုးယူခြင်းခံခဲ့ရပြီး စစ်ပွဲများအပါအဝင် နောက်ဆက်တွဲ အကျိုးဆက်များ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။
