Chapter 141
ဖုယွမ်ချွမ်းလက်ကိုမြောက်လျက် ရှောင်ယွီ၏ပါးပြင်လေးကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်၊
"ကိုယ့်ရဲ့ငါးကလေးကတော့လိမ္မာပါတယ်၊ ထွက်မပြေးနဲ့နော်"
ဖုယွမ်ချွမ်းကဆိုလိုက်သည်။
"အခု အရင်ဆုံးထိုင်လိုက်ပါဦး"
"အိုကေ" ကျွင်းချင်ယွီက နာခံစွာပင် ဖုယွမ်ချွမ်း၏လက်ကိုကိုင်ရင်းထိုင်ချလိုက်သည်။
အနီးအနားရှီထွက်ပေါက်ထံသို့ ဓါတ်လှေကားရှိသည့်တိုင်ဖုယွမ်ချွမ်းကမူ ငါးကလေးအား လမ်းမလျှောက်စေပေ။
ကြယ်စုမှာ ခရီးသွားဆွဲဆောင်မှုအဖြစ်ပင်အသုံးပြုနိုင်လေရာ အာကာသယာဥ်များဆင်းသက်သည့်နေရာကပင် ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်မြင်ကွင်းရှိလေသည်။
နံရံအဖြစ်ကာရံထားသောမှန်များ၏နောက်မှ ပင်လယ်ကိုပင်လှမ်း၍မြင်ရသည်။ပင်လယ်ထဲမှကျွန်းငယ်လေး၏မြင်ကွင်းမှာ လှလွန်းနေခဲ့၏။
တစ်ချက်တစ်ချက်တွင်ကျောက်ဆောင်စွန်းများကိုလှိုင်းများပုတ်ခတ်လျက်။
ပင်လယ်ကိုကြည့်ရင်းကျွင်းချင်ယွီမဆိုပဲမနေနိုင်ချေ။
"ရေသူတွေကငါးစားတာနော်"
"အင်း" ငါးကလေးကိုပျိုးထောင်လာရသောဖုယွမ်ချွမ်းမှာ ၄င်းကိုသဘာ၀ကျစွာပင်သိရှိပြီးဖြစ်သည်။ သို့သော်ရှောင်ယွီက ၄င်းကိုအဘယ်ကြောင့်ရုတ်တရက်ကြီးထပြောသည်ကိုတော့နားမလည်ခဲ့ချေ၊
ကျွင်းချင်ယွီကငေးမောရင်းဆိုလိုက်သည်။
"ဒါဆိုကျွန်တော်ရေသွားကူးတာက ဘူဖေးစားရသလိုပဲပေါ့"
"...?"
ဖုယွမ်ချွမ်းမှာ တန့်သွားလျက်အတော်ကြာအောင် ခွန်းတုံ့မပြန်နိုင်ချေ။
"အဲလိုပဲပေါ့" ဖုယွမ်ချွမ်းကဆိုသည်၊
"ဒါပေမယ့် ဒီတိုင်းတော့မစားနဲ့ ဖမ်းလာပြီးတော့ ဆာရှီမီလုပ်စားချင်စားပေါ့"
သို့မဟုတ်လည်းဘာဘီကျူးလုပ်စားနိုင်သည်ပင်။
ကျွင်းချင်ယွီအပြုံးဖြင့်တုန့်ပြန်လိုက်သည်။"အိုကေ"
