Chapter 119
ကျွင်းချင်ယွီသည် ၎င်း၏လက်ကောက်ဝတ်ကို နောက်ပြန် ဖမ်းထားလိုက်၍ ထိုအချိန်တွင် ထိုလက်တစ်ဖက်သည် ပြုတ်ကျသွားပြီးနောက် ချက်ချင်းပင် အသက်ပြန်ဝင်လာ သူ၏မျက်နှာဆီ တည့်တည့်တိုးဝင်လာသည်။
လှုပ်ရှားမှုက မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းပင် ဖြစ်ပျက်သွားသည်။ ကျွင်းချင်ယွီသည် မသိစိတ်၏ လှုံ့ဆော်မှုအရ ညာဘက်သို့ ရှောင်တိမ်းလိုက်လေသည်။ ၎င်း၏လက်ချောင်းထိပ်များသည် ချွန်ထက်သောဓားတစ်လက်နှင့် မကွာခြားဘဲ ကျွင်းချင်ယွီ၏ပါးပြင်ကို 'ဝှစ်'ခနဲ ရှပ်ထိသွားလေသည်။
တစ်ဆက်တည်းပင် ကျွင်းချင်ယွီသည် ပြန်လည်အသက်ဝင်လာသော လက်မောင်းကို ဆွဲယူ၍ ဘေးသို့ ပစ်ချလိုက်၏။
သူသည် ထိခိုက်ဒဏ်ရာ မရရှိသွားသော်လည်း သူ၏မျက်နှာဖုံးတွင် ချည်ထားသည့် ကြိုးမျှင်လေးမှာ ပြတ်တောက်သွားပြီး မျက်နှာဖုံးက ရုတ်တရက် ပြုတ်ကျသွားလေသည်။
ရှည်လျားသော ရွှေရောင်ဖျော့ဖျော့ဆံပင်အချို့ လွင့်ပျံလာပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ ဆင်းသက်သွား၏။
ကျွင်းချင်ယွီသည် မြေပြင်ပေါ်ရှိ သူ၏ဆံပင်များကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးများက အေးစက်စွာ တင်းမာလာသည်။
"မဒမ်"
ရှီခိုင်ရှင်းသည် ရှေ့သို့ အလျင်စလို ပြေးလာ၍ သူ၏မျက်နှာဖုံးကို ကောက်ယူကာ ပေးလိုက်သည်။ ကျွင်းချင်ယွီ၏မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည့်အခိုက်တွင် သူ၏မျက်လုံးက သိသိသာသာ အရောင်ပြောင်းသွားသည်။
ကျွင်းချင်ယွီသည် မျက်နှာဖုံးကို ယူ၍ ခပ်ပြတ်ပြတ် ပြောလိုက်သည်။
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
ယွီကျစ်သည် အတွင်း၌ တစ်ခုခု ဖြစ်နေပုံပေါ်ကြောင်း ခံစားမိ၍ အထဲသို့ အမြန် ဝင်လာခဲ့သည်။
ကျွင်းချင်ယွီသည် အသံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ယွီကျစ် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် မြေပြင်ပေါ်တွင် တစ်ဖန် လဲကျနေသော စက်ရုပ်ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်လေသည်။
မျက်နှာဖုံးမပါသည့် ကျွင်းချင်ယွီကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ ယွီကျစ် ထိတ်လန့်သွားသည်။ တပ်အပ်မပြောနိုင်သော်လည်း တစ်စုံတစ်ခုက မှားယွင်းနေမှန်း ခံစားမိသော်လည်း သူ ဘာမှတော့ မပြောပေ။
