Chapter 8
ကျွင်းချင်ယွီ သူ့အမြှီးနှင့်ပိတ်ထားသည့် စာကြည့်ခန်းတံခါးကို ကြည့်လိုက်သည်။
တံခါးဖွင့်ပေးရန်အပြင်ထွက်ဖို့ရာ မဆိုထားနှင့်၊ စာကြည့်ခန်းအပြင်ကိုပင် မထွက်နိုင်ပေ။
ယခုမူ ဖုယွမ်ချွမ်းကို နှိုးဖို့ နည်းလမ်းတစ်ခုရှာရုံသာရှိတော့သည်။
အပြင်ဘက်မှ တံခါးခေါက်သံက ဖုယွမ်ချွမ်းကို မနှိုးနိုင်ချေ။ ကျွင်းချင်ယွီမှာ သူကိုယ်တိုင် လုပ်ရန်သာရှိတော့၏။
"Eh!"
တိတ်ဆိတ်နေသည်။
"Eh-yah!"
တိတ်ဆိတ်နေဆဲပင်။
ကျွင်းချင်ယွီ : "..."
မနှိုးနိုင်သည့်အခါ ကျွင်းချင်ယွီအနေဖြင့် ငါးကန်အပြင်ဘက်ကို ခုန်ထွက်ရုံမျှသာ။
ကံကောင်းစွာဖြင့် ငါးကန်က စားပွဲစွန်းတွင်ရှိနေပြီး အိပ်ယာနှင့်နီး၏။
ကျွင်းချင်ယွီက တစ်လှမ်းစာမျှ ခုန်လိုက်သည်။
ဘေးရှိခေါင်းအုံးအပေါ်တည့်တည့် ပြုတ်ကျသွားပြီးနောက် အသံတစ်ခုထွက်လာသည်။
သူနှင့်အတူပါလာသည့်ရေများက အိပ်ယာခင်းနှင့်ခေါင်းအုံးကို စိုစွတ်သွားစေ၏။
ကျွင်းချင်ယွီ ခေါင်းအုံးပေါ်လှဲနေပြီး ဖုယွမ်ချွမ်း၏ဘေးတိုက်မျက်နှာက သူနှင့်လက်တစ်ကမ်းတွင်ဖြစ်သည်။
"Eh..."
ကျွင်းချင်ယွီ သူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်ကာ တွန်းလိုက်သည်။ တစ်ယောက်ယောက်လာနေပြီ၊ ထတော့။
တစ်ယောက်မှလာမဖွင့်ရင် မကောင်းတော့ဘူးလို့တွေးပြီး အထဲဝင်ဖို့တံခါးဖျက်ကြလိမ့်မယ်။
လှုပ်ရှားမှုကို ခံစားမိသဖြင့် ဖုယွမ်ချွမ်းကလှည့်လာပြီး ကျွင်းချင်ယွီနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲလိုက်သည်။ သူကလက်ကိုဆန့်ကာ ရေသူငယ်လေး၏ခေါင်းကိုပွတ်ပေးရင်း ချော့မြူသလိုဆိုသည်။
"လိမ္မာပါကွာ"
လက်တစ်ဖက်က သူ့ကိုတိုက်ရိုက်ပင် ဆွဲချလိုက်လေသည်။
