Chapter 149
လမ်းလျှောက်နေစဥ်တွင် သူက သူ၏မိုဘိုင်းဖုန်းကိုသုံးကာ ထိုတည်နေရာသုံးခုနှင့် ပတ်သက်သည့် သတင်းများကိုရှာဖွေလိုက်သည်။ ပထမတစ်ခုက ရှောင်ယွီပေါ်လာခဲ့သည့် ကော်ဖီဆိုင်ပင်။
သတင်းများအရ ယင်းက လက်ကြိတ်ကော်ဖီနုန့်ကိုသုံးသည့်ဆိုင်ဖြစ်ပြီး ကော်ဖီမှလွဲ၍ အခြားထူးခြားချက်ဟူ၍ မရှိပေ။
သူရှောင်ယွီအကြောင်း သိသလောက်ဆိုပါက သူတို့ကို တမင်တကာ မြင်တွေ့ခွင့်ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်နိုင်၏။
ဒုတိယနှင့်တတိယနေရာမှာ ကွာခြားချက်မရှိချေ။ ရိုးရှင်းစွာ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာရုံမျှဖြင့် မည်သည်ကငါးလေးနှင့်တူသည်ကို မြင်ရရန် ခက်ခဲလေသည်။
မြို့နှစ်ခုဖြစ်ကာ တစ်ခုက လက်ရှိဖုယွမ်ချွမ်းရောက်နေသည့်နေရာဖြစ်ပြီး အခြားတစ်နေရာကတော့ အတော်လေးဝေးသည်။
ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် ဖုယွမ်ချွမ်းက သူလက်ရှိရောက်နေသည့်မြို့ကိုသာ အာရုံစိုက်ထားလိုက်သည်။ ရှောင်ယွီရောက်လာပေလိမ့်မည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဤနေရာရှိ အချိုပွဲများမှာ အလွန်အရသာရှိသည်လေ။
မိုဘိုင်းဖုန်းမှwebpageကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် ဖွင့်လိုက်ရာ ပေါ်လာသမျှအချက်အလက်များမှာ ဤနေရာရှိ အချိုပွဲများအကြောင်းဖြစ်၏။
ဂိတ်ဝကို လျှောက်လာရင်း ဖုယွမ်ချွမ်းတွင် မည်သည့်မှတ်ဥာဏ်မျှ ရှိမနေပါချေ။
လက်ဗွေဖြင့်သော့ဖွင့်ခြင်းအပါအဝင် ဖုန်းပေါ်ရှိ အစစ်အမှန်နံပါတ်မှာလည်း သူ၏ကိုယ်ပိုင်နံပါတ်ဖြစ်သည်။ အချို့သောအချက်အလက်များမှာလည်း သူ့ကိုယ်ပိုင်များပင်ဖြစ်ပြီး လိပ်စာစာအုပ်တွင် ရှီခိုင်ရှင်းပင် ရှိနေသည်။ သူ့အနေဖြင့် သူတို့၏ဆက်သွယ်ရမည့် အချက်အလက်များကို သိနေသော်လည်း စာပို့ခြင်း ဖုန်းခေါ်ခြင်းများ မလုပ်ဆောင်နိုင်ပေ။
ထိုအချိန်က ဘာဖြစ်သွားသည်ကို နားမလည်နိုင်ဘဲ ဖုယွမ်ချွမ်းအနေဖြင့် ရှောင်ယွီအား ဦးစွာရှာရန်သာ စီစဉ်ခဲ့သည်။
