Chapter 70
ကျွင်းချင်ယွီအိပ်ယာပေါ်မှမထလိုပဲ ရုန်းကန်လာသည်။
"ကျွန်တော်မနေ့တနေ့ကမှတိုက်ပွဲ၀င်ထားရတာ၊ ပြီးတော့ကျွန်တော်နိုင်တယ်လေ"
ဖုယွမ်ချွမ်းခတ္တမျှတွေးတောလိုက်ပြီးဆိုလိုက်သည်။
"ဒါဆို အနိုင်ရတဲ့ငါးကလေးကိုဂုဏ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ ကိုယ်တို့ ဘာဘီကျူးသွားစားကြမလား"
"အနီးအနားမှာ ပင်လယ်စာဘာဘီကျူးကောင်းကောင်းတစ်ဆိုင်ရှိတယ်တဲ့၊ ဒီကိုမှာစားရင် အေးပြီးသိပ်ကောင်းမှာမဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်တို့ဆိုင်ကိုသွားစားရအောင်"
"အင်.. အပြင်သွားလို့ဓါတ်ပုံအရိုက်ခံရရင်ရော အဆင်ပြေပါ့မလား" သူတို့က ယခုလောလောဆယ်တွင် ပျက်စီးနေသော ယာဥ်ကို အတင်းဆိုက်ကပ်ထားရတာဖြစ်သည်။
"ဒီမှာကအများစု ခရီးသွားဧည့်သည်တွေလောက်ပဲရှိတာပါ ပုံရိုက်ခံရလည်းအဆင်ပြေပါတယ်"
ကျွင်းချင်ယွီအပျင်းဆန့်လိုက်သည်။ သူကဘာဘီကျူးကိုလည်းသိပ်စိတ်မ၀င်စားလှချေ။ သို့သော် ဖုယွမ်ချွမ်းက လမ်းလျှောက်ထွက်လိုလျှင် သူအဖော်လိုက်ပေးမည်ဖြစ်သည်။
"ကျွန်တော်အင်္ကျီလဲလိုက်ဦးမယ်"
ကျွင်းချင်ယွီမှာတော်ရုံဖြင့် သူ၏ညအိပ်၀တ်စုံလေးကို လဲလေ့မရှိချေ။
"လဲလိုက်လေ"
ဖုယွမ်ချွမ်းပြောသော ပင်လယ်စာ ဘာဘီကျူးမှာ ဒီတိုင်းပြောလိုက်တာတော့မဟုတ်ချေ။ ယင်းမှာ ဤနယ်ပယ်တွင်အမှန်တကယ်နာမည်ကြီးဆိုင်ပင်ဖြစ်ချေသည်။ ဤဆိုင်မှာ ရှီခိုင်ရှင်းပို့ပေးသော အချက်အလက်များတွင်ပင် မှတ်သားခံထားရသည်။
ဆိုင်၏တည်နေရာမှာ ပင်လယ်နှင့်နီးကပ်သည်။ ဆိုင်မှ ငါးမျှားတံကိုငှားပြီး မိမိကိုယ်တိုင်ငါးမျှား၍လည်းရသည်။ မိမိမှအရသာဖိုးသာပေးရန်လိုအပ်လေသည်။
ပို၏စိတ်၀င်စားဖို့ကောင်းသည်က မိမိလက်နှင့်ဖမ်းမိသောငါးကိုမိမိကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်စားရမည်ဖြစ်သည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းလည်းငါးကလေးကိုခေါ်လျက် ကမ်းခြေတစ်လျှောက်ထွက်လာခဲ့သည်။ အချိန်ကအနည်းငယ်နောက်ကျနေပြီဖြစ်ရာ ဖုယွမ်ချွမ်းက ကျွင်းချင်ယွီ၏လက်ကို တွဲထားခဲ့သည်။
