Chapter 20
ဖုယွမ်ချွမ်း၏စိတ်မှာ အေးချမ်း၍တည်ငြိမ်နေလေသည်။
သူနာပြုအကူက ပြောသည်။
"ရေသူလေးတွေက စကားမပြောနိုင်တဲ့အတွက် သူတို့ရဲ့အမူအရာကိုကြည့်ပြီးတော့ ဘာလိုချင်လဲဆိုတာ ခန့်မှန်းရမယ်..."
"ခန့်မှန်းရမယ်..."
"သူက အမြှီးကိုသုံးပြီး ခင်ဗျားကိုရိုက်လိမ့်မယ်...ခပ်ပြင်းပြင်းရိုက်ရင် ခင်ဗျားနှိပ်တဲ့အားကပြင်းတယ်လို့ပြောချင်တာ..."
ဖုယွမ်ချွမ်းကပြောလိုက်၏။ "သူတို့မကျေနပ်ကြောင်း အသံနဲ့ပြောလို့မရဘူးလား..."
သူနာပြုက ပုခုံးတွန့်လိုက်ကာ "ပုံမှန််အားဖြင့် ရေသူမျိုးနွယ်တွေက အမြှီးကိုမသိစိတ်ကအရင်လှုပ်ယမ်းပြီးမှ အော်ဟစ်လေ့ရှိတယ်..."
ထို့ကြောင့် သူတို့က ရေသူမျိုးနွယ်များပြောသည်ကို နားလည်နိုင်ရန် မဖြစ်မနေအရိုက်ခံရတာဖြစ်သည်။
ကျွင်းချင်ယွီ: "..."
ကျွင်းချင်ယွီက သူနာပြုအကူအား သနားဟန်ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။
"ငါးကလေးက အဲ့လိုလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး..." ဖုယွမ်ချွမ်းက သူ၏ရေသူလေးမှာ အလွန်သဘောကောင်းကြောင်း သိလေသည်။
သူက သတိပေးလိုက်၏။ "တကယ်လို့နာတယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ကိုရိုက်လိုက်နော်..."
မဟုတ်ပါက သူ့အားကိုမထိန်းနိုင်မှာစိုးရိမ်လေသည်။
သူနာပြုအကူက မျက်ဝန်းများကို မှေးကျဥ်းလိုက်သည်။ အနီရောင်ရေသူလေးကို သူထိုကဲ့သို့မပြောရဲချေ။ မဟုတ်ပါက ကာကွယ်ရေးဝတ်စုံနဲ့တင်လုံလောက်မှာမဟုတ်ပဲ ဆေးသေတ္တာကိုပါ ဆောင်ထားရလိမ့်မည်။
ကျွင်းချင်ယွီက ခေါင်းမော့လိုက်၏။ သူ့အတွက် နှိပ်အား ပြင်းခြင်း၊လျော့ခြင်းက အရေးမကြီးပေ။
ဖုယွမ်ချွမ်းကို သူ မရိုက်ရက်ပါ။
"အာ~" ကျွင်းချင်ယွီက ဖုယွမ်ချွမ်း၏ခါးကို သူ့အမြှီးဖြင့်ရစ်ပတ်လိုက်သည်။
ဤနည်းဖြင့် အမြှီးကိုရွှေ့လိုက်ပါက အားကိုလျှော့ခိုင်းခြင်းမှန်း ဖုယွမ်ချွမ်းသိနိုင်လိမ့်မည်။
