Chapter 143
ဖုယွမ်ချွမ်းက မည်သည့်ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်မှမထည့်ထားသည့် ဘေးမှ ကမာကိုခွာလိုက်သည်။ သူက ရှောင်ယွီထံ ပေးလိုက်ပြီး "စားကြည့်"
ဤအရာအားလုံးကို ကင်ပြီးဘေး၌ဖယ်ကာ အအေးခံလိုက်လျှင် သင့်လျော်သင့်အပူချိန်ရောက်ပါက စား၍ရပေသည်။
အခွံထဲတွင် အရည်အနည်းငယ်ရှိနေပြီး အလွန်လတ်ဆတ်ကာ အငံဓာတ်နှောလျက် အသားမှာ အလွန်သန့်ရှင်းနေလေသည်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက သူ့ကိုယ်သူ စားဖို့ရာ အာရုံမထားချေ။ ကမာခွံများကို ခွာပြီးနောက် ငါးကင်များနှင့်အတူ သီတံတို့ကို ကောက်ယူလျက် ပန်းကန် တစ်ချပ်တည်းမှာ အတူထားလိုက်သည်။ သူကဂဏန်းအနည်းငယ်ကိုလည်း အခွံခွာလိုက်သည်။
ပင်လယ်စာရာသီဖြစ်ပုံရ၏။ ဂဏန်းတွင် အသားများစွာ ရှိနေလေသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက စားချင်စိတ် သိပ်မရှိချေ။ ယခင်က ဆာရှီမီစားခဲ့သည်ကိုပါ ပေါင်းထည့်လျှင် အနည်းငယ်စားရုံဖြင့် ဗိုက်ပြည့်သွားပေလိမ့်မည်။
"မစားတော့ဘူး" ကျောက်ပုစွန်ကို နောက်ဆုံးတစ်လုပ်စားပြီးနောက် ကျွင်းချင်ယွီက အခွံခွာပြီးသားကျောက်ပုစွန်နှင့်ဂဏန်းကိုယူကာ အထဲမှ အသားများကိုယူပြီး ဖုယွမ်ချွမ်းအား ကျွေးလိုက်သည်။
"ခင်များ များများစား"
"အများကြီး ရှိသေးတယ်လေ၊ စားတာဘာလို့နည်းတာလဲ"
"အမ်း... ကျွန်တော် ဝပြီ"
ကျွင်းချင်ယွီက ဂဏန်းအပေါ်တွင် အာရုံအပြည့်စိုက်ထားပြီး သူ့လက်က မြန်ဆန်သွက်လက်နေသည်။ ရေသူလေး၏လက်သည်းများက ဂဏန်းခွံကို အလွယ်တကူ ဖြတ်နိုင်ပြီး အထဲမှအသားများကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ယင်းတို့ကို ပန်းကန်ပြားပေါ်တွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ချထား၏။
ဂဏန်းသားအချို့ကို လိမ်ကျစ်ရင်း ကျွင်းချင်ယွီက ပါးစပ်မှ ဆိုသည်။ "အာ—"
ဖုယွမ်ချွမ်းက ဂဏန်းသားကိုစားလိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုလှည့်ကာ ပင်လယ်စာစွပ်ပြုတ်ခွက်ကို ဖြည့်လိုက်လေသည်။ ငါးလေးက ထပ်မစားနိုင်တော့သည်ဖြစ်ရကား စွပ်ပြုတ်တော့ သောက်နိုင်လောက်သည်။
