Chapter 117
ရှီခိုင်ရှင်းသည် သူ၏ပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက် ပိတ်လိုက်လုပ်နေပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။
“ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ သူတို့က မဒမ် ဒီမှာ ရှိနေမှန်း မသိတဲ့အတွက် ကျွန်တော့်ကို ရှာဖို့ ရောက်လာပေမယ့် နောက်ကျ မဒမ် ဒီမှာရှိနေမှန်း သူတို့ သိသွားပြီး ပစ်မှတ်က မဒမ့်ဆီကို သေချာပေါက် ပြောင်းသွားတာ ဖြစ်ရမယ်"
ထိုစကားလုံးများ သူ၏ပါးစပ်မှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက် သူတို့ရှေ့မှ အကာအကွယ်နံရံသည် ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲသံနှင့်အတူ ပြိုကျသွားပြီးနောက် စွမ်းအင်များ လျင်မြန်စွာ မပျောက်ကွယ်မီ လေထဲ၌ ခေတ္တ ပြန့်ကျဲသွား၏။
လေးလံသောခြေလှမ်းများဖြင့် လူတစ်ဦးက ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်လာစဉ် ကျိုးနေသည့်တံခါးက ဘေးဘက်တွင် အန္တရာယ်ရှိသော အနေအထားဖြင့် တွဲလောင်းကျနေသည်။
ကျွင်းချင်ယွီသည် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး အနှီလူသားနှင့်တူသော်လည်း ပုံမှန်မဟုတ်သည့်အရာကို
အစပိုင်းတွင် စမ်းသပ်မှုများက အနည်းနှင့်အများတော့ ချို့ယွင်းချက် ရှိသည်။ သို့တိုင် ၎င်းတို့အား မျက်နှာပြင်မှတဆင့် လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ခွဲခြားနိုင်ပေသည်။ မာရှယ်တော့ဒစ်စ်၏ စက်ရုပ်မှအစပြု၍ ဤစမ်းသပ်မှုစက်ရုပ်များသည် လူသားများ၏အသွင်အပြင်နှင့် ဝေးကွာလွန်းလှ၏။
ခွန်အားကြီးမားမှုကိုသာ အဓိကထား၍ တစ်စုံတယောက်ကို အနိုင်ယူနိုင်ရန် ဖန်တီးထားခြင်းသာဖြစ်သောကြောင့် ထိုပုံစံမျိုး ပြုလုပ်ထားခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။
ထိုလူက ဖြည်းညင်းစွာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အကာအကွယ်အလွှာများမှတဆင့် သူ၏မျက်နှာအသွင်အပြင်ကို ဖတ်၍ မရပေ။ သူက ရှီခိုင်ရှင်းကို ရီဝေဝေမျက်လုံးတစ်စုံဖြင့်သာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက အံ့သြမှုမရှိသည့်ပုံဖြင့် ပြော၏။
"ကြည့်စမ်း... မင်းကို ပစ်မှတ်ထားတာပါလို့ ငါ ပြောသားပဲ"
