Chapter 129
ကော်ရစ်တာတွင် မည်သူမှ ရှိမနေကြပေ။ သတိပေးချက်မြည်လာသည်ကြောင့် အကုန်လုံးက ခန်းမထဲမှာ စုနေတာ ဖြစ်မည်။
ထိန်းချုပ်ခန်းထဲတွင် ရှီခိုင်ရှင်းက တိုက်ခိုက်ရန် ညွှန်ကြားလျက်ရှိနေပြီး အခြားပိုင်လော့တွေကလည်း သူ့နေရာနှင့်သူ ထိုင်နေကြသည်။
အပြင်ရှိ တိုက်ပွဲ ၏ ပုံရိပ်က စခရင်ကြီးကြီးပေါ်တွင် ပေါ်လာသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက စခရင်ထက်မှ မက်ခါကိုကြည့်လိုက်သည်။
အဖွဲ့ချုပ်မှ မက်ခါပင်။
အဖွဲ့ချုပ်က သူတို့နောက်က လိုက်လာတာလား။
အပြင်မှလူတွေက အဓိကတိုက်ခိုက်ရေးသမားတွေဖြစ်သည်။
ယခင်စစ်ပွဲတွင် အဖွဲ့ချုပ်က ရှုံးနိမ့်ခဲ့ပြီး လူအနည်းသာကျန်ရှိခဲ့သည်။ ယခုကဲ့သို့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် တိုက်ခိုက်လျှင်ပင် အဆုံးသတ်ကောင်းမည်မဟုတ်ပေ။
သူတို့က လုံးဝ အသက်မရှင်ချင်တော့လို့ သက်သက် အသေလာခံကြတာလား။
ယွီကျစ်က စခရင်ပေါ်ကိုသာ အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်ထားသည်။
ရှီခိုင်ရှင်းသည်သာ တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာကို သတိထားမိပြီး ခေါင်းလှည့်လာပြီး သူတို့ကို နှုတ်ဆက်လာ၏။
“အရှင်၊ အရှင်မ”
“အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ”
“ရန်သူက အဖွဲ့သေးသေးလေးတစ်ခုပါပဲ အခုအခြေအနေအရဆို ကျွန်တော်တို့ဘက်က ပိုသာပါ တယ်”
ရန်သူ့ဘက်က လူအရေအတွက် က သူတို့ထက်နည်းသည့်အပြင် စစ်သင်္ဘောတစ်ခုလုံးက ကာကွယ်ရေးစနစ်နှင့်တိုက်ခိုက်ရေးစနစ် ပါဝင်ပြီး ပတ်ပတ်လည်တွင် အစောင့်တွေလဲ ပါနေသေးသည်။
ယခုလို မက်ခါတွေနှင့် ဝင်လာသော်လည်း စစ်သင်္ဘောအနားကို ကပ်ဖို့ပင် အခွင့်အရေးမရှိနိုင်ချေ။
ကျွင်းချင်ယွီ မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။
တကယ်ကြီး အသေလာခံတာလား။
ယခုလို စစ်သင်္ဘောကို လာတိုက်ခိုက်ပြီး ဘာကိုလိုချင်လို့လဲ။
