Chapter 3
ထိုသို့တွေးရုံမျှဖြင့် ကျွင်းချင်ယွီတစ်ယောက် သေတ္တာထဲတွင် လှုပ်ရှားနေခြင်းအား ရပ်လိုက်သည်။
သူ့ခေါင်းကို ဖြည်းဖြည်းလေး မော့လိုက်သည့်အခါ သူ့ကိုငုံ့ကြည့်နေသည့် ဖုယွမ်ချွမ်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ကျွင်းချင်ယွီ : "..."
အားကစားမှာ အနီကတ်သမားကို ဖမ်းတာထက် ပိုရှက်စရာကောင်းတာရှိသေးလား။
ကျွင်းချင်ယွီက နှုတ်ခမ်းကို ပွတ်သပ်လိုက်ကာ ဖုယွမ်ချွမ်း၏အကြည့်တွေနှင့် ဆုံလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖုယွမ်ချွမ်း၏စိုစွတ်နေသည့်အဝတ်ပိုင်းနားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဥ်းကပ်သွားလိုက်သည်။
ငါထင်တာတော့ ဒါက ပင်လယ်ရေလေးပဲလေနော်၊ ငါဒါကို မင်းအတွက် ခြောက်အောင်လုပ်ပေးမယ်။
သို့သော်လည်း သူရှေ့ကိုလှဲလိုက်သည်နှင့် သူ့နဖူးကို လက်ချောင်းတွေဖြင့် ဖိချခံလိုက်ရသည်။
ကျွင်းချင်ယွီက ဖုယွမ်ချွမ်းကို ရိုးသားပြီးကြည်လင်နေသည့်မျက်ဝန်းများဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
"စားလို့မရဘူး"
ကျွင်းချင်ယွီ : "...."
ဘယ်သူက စားချင်နေလို့လဲ။
ဖုယွမ်ချွမ်းက တာဝန်ခံကိုကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
"ဒီမှာ တစ်ခုခုစားဖို့ရှိလား၊ ရေသူတွေအတွက်စားစရာပြောတာ..."
"ရှိပါတယ်"
တာဝန်ခံက ရေသူတွေကြိုက်သည့် အဆာပြေစာအထုပ်လေးကိုထုတ်လာသည်။ ယင်းက ငါးခြောက်တစ်ထုတ်ပင်။
ဖုယွမ်ချွမ်းက ဆိုသည်။
"ငါရှင်းရမယ့်ထဲထည့်လိုက်ပါ"
"မလိုပါဘူး ၊ ဒီသရေစာတွေက ရေသူတွေအတွက် ပြင်ထားတာပါ"
တာဝန်ခံက ဖုယွမ်ချွမ်း၏လက်က ရေသူ၏နဖူးပေါ်တွင်ရှိနေတဲဖြစ်ပြီး ရေသူလေးကလည်း ယင်းကို ငြင်းဆန်လိုခြင်းမရှိသလို တိုက်ခိုက်ခြင်းလည်းမရှိသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
တာဝန်ရှိသူက မနေနိုင်တော့ဘဲ လက်ကိုဆန့်ထုတ်ကာ ဆိုလိုက်သည်။
