I raised him.74
ဆာစီးနီယာ သည် သူမလက်ထဲတွင်ရှိသော တံခါးလက်ကိုင်ကို စားပွဲပေါ်ပစ်ချလိုက်သည်။ သူမနောက်ကို လိုက်လာသော မေသည် ဘုန်းကနဲ အသံကြားသဖြင့် လန့်သွားပြီး စားပွဲကိုကြည့်လိုက်သည်။ ကံကောင်းစွာပင် စားပွဲသည် ကွဲရာဖြစ်မသွားပေ။
"ဘာလို့ တံခါးလက်ကိုင်ကို ဖျက်ပစ်တာလဲ"
မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း မေ က သူမကို မေးနေတော့သည်။
ဆာစီးနီယာသည် ဆိုဖာပေါ် မှီထားလိုက်သည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးနှင့် ဦးနှောက်တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံထားသည့် ဒေါသကို သူမ မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ သူမ အင်အားကို မထိန်းနိုင်တော့သည့်အထိ ဒေါသထွက်လာရကာ တံခါးလက်ကိုင်ကို ဖျက်ပစ်လိုက်ခြင်းပင်။
"မြို့စားမင်း က သူမကို ပြုံးပြလို့ ဒေါသထွက်နေတာလား"
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ…ငါက ဘာလို့ စိတ်ဆိုးရမှာလဲ"
ဆာစီးနီယာ သည် ပြုံးစိစိလုပ်နေသော မေကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
"မဟုတ်ဘူးလေ… ဒါဆိုဘာလို့စိတ်ဆိုးနေတာလဲ"
“အဲ့ဒါ…”
သူမ ဘယ်လိုဖြေရမှန်း မသိသောကြောင့် ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်သည်။ ဘန် က အေရိုးနီးယား အား ပြုံးပြနေသည်ကို တွေ့ရ၍ သူမ သိသိသာသာ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည်။ ဒေါသကို ဖြေဖျောက်ဖို့ ကြိုးစားရင်း လက်တွေ တုန်ရီလာရသည်။ အကယ်၍ သူမသာ ထိုနေရာ၌ တစ်စက္ကန့်ကြာအောင် ထပ်နေလိုက်လျှင် တံခါးလက်ကိုင် တစ်ခုထက် ပစ္စည်းများစွာ ကျိုးပဲ့သွားပေလိမ့်မည်။နောက်ကြောင်းပြန်တွေးကြည့်လျှင် ဘန် သည် သူမနှင့်နဲ့အမြဲတမ်း နီးကပ်စွာ နေခဲ့တာကြောင့် သူ့ကို တခြားမိန်းမနှင့် တွဲပြီး တွေ့ရသည်မှာ ယခု ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်၏။
ဘာလဲ….သူဘာလို့ ရုတ်တရက်ပြုံးနေတာလဲ…
သူမမှလွဲ၍ တခြားဘယ်သူ့ကိုမှ ပြုံးမပြခဲ့ဖူးပေ။
'အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကိုတောင် အေးစက်ပြီး ဒေါသတွေ ထွက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား'
