အဓိကဇာတ်လိုက်က ငါ့ကိုစွဲလမ်းနေတယ်
Chapter 120
“ဟ-ဟမ်း”
အမျိုးသားတစ်ဦးသည် စံအိမ်တော်မှ အလျင်စလို ထွက်ပြေးနေခဲ့သည်။
“သူ့ကိုဖမ်း”
ခြေလှမ်းများ၏အသံများမှာ ကြောက်ရွံဖွယ်ကောင်းနေကာ အနောက်မှ အော်သံများကိုလည်းကြားနေရသည်။ ပြေးနိုင်သလောက် အသားကုန်ပြေးလို့နေသည်။ ဖမ်းမိသွားခဲ့လျှင် သူသည်လည်း တခြားသူများကဲ့သို့ ခေါင်းဖြတ်၍အသတ်ခံရမည်ဖြစ်သည်။ အသက်ရှင်ရန် လုပ်ခဲ့သော်လည်း သေဆုံးခြင်းနှင့်သာ အဆုံးသတ်သွားသည်။
‘မတရားဘူးကွာ’
‘လုံးဝကို မတရားဘူး’
ယောက်ျားကြီးမှာ သူ၏သေဆုံးသွားသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ အေးချမ်းစွာအနားယူနိုင်ရန် စာနှစ်စောင်ကို ခိုးယူ၍ပြေးသွားသည်။ ထိုစာများကို သူ၏လက်ထဲသို့ ရလျှင်ရချင်း မီးရှို့ရန်မှာခဲ့သည်။ သို့သော် သူ၏လက်ထဲတွင် လျှို့ဝှက်စွာသိမ်းထားသည်မှာလည်း ကောင်းသောအရာဖြစ်သည်။
“မလွတ်စေနဲ့”
ထိုကဲ့သို့လိုက်ဖမ်းနေမှုသည် ထိုသူကို အသက်ရှူရ ကြပ်အောင်လုပ်နေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်အား ထင်ရာစိုင်းမည့်အကြည့်မျိုးဖြင့် ကြည့်လို့နေသည်။ တစ်နေရာရာတွင် ပုန်လိုက်ချင်နေသည်။ သို့သော် ကျယ်ပြန့်နေသောကွင်းပြင်ကျယ်တွင် ပုန်းကွယ်စရာဟူ၍ မတွေ့ပေ။
ထိုအချိန်တွင်။
စံအိမ်တော်တစ်ခုမှ တံခါးတစ်ခုမှာ ပွင့်၍လာပြီး လက်တစ်စုံမှာ ယောက်ျားကြီးကို အထဲဆွဲခေါ်သွားသည်။ ယောက်ျားကြီးသည် အသံပြုရန်ကြိုးစားသော်လည်း လက်တစ်စုံမှာသူ၏ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသောကြောင့် မပြောနိုင်ပေ။
“နေမထွက်ခင် သူ့ကိုမြန်မြန်ရှာရမယ် တွေ့တာနဲ့ချက်ချင်း သတ်ပစ်လိုက်”
ကောက်ကျစ်သောအသံများသည် တံခါးအပြင်ဘက်မှ ထွက်လာနေသည်။ ထိုကဲ့သို့ အမိန့်ပေးအပြီးတွင် ကြောက်ရွံ့စရာကောင်းသော ခြေသံများအား နေရာအနှံ့တွင် ကြားနေရသည်။ အသံများ ပျောက်ကွယ်လုနီးတွင် ကာထားသောလက်က ဖယ်သွားသည်။
