Chapter 59
ရက်အတန်ငယ် ကြာသွားခဲ့သည်။
ဆာစီးနီယာက သဲလွန်စတစ်ခုရရန်ပင် မနည်းကြိုးစားနေခဲ့ရသည်။ သူမ ကြားခဲ့သော ကောလဟာလများကို ပတ်စုံစမ်းနေခဲ့သော်လည်း ဗားန်ပြောခဲ့သလိုပင် ထိုအချိန်တွင် ဘာတွေဖြစ်ခဲ့မှန်း မည်သူမှ မသိကြ။ သာယာသော ပန်းခြံထဲတွင် ဆာစီးနီယာ တစ်ယောက်ထဲ ထိုင်နေရင်း တီးတိုးရေရွတ်နေမိသည်။
"မျှော်လင့်ချက်ကတော့ ဆရာအားချန်ပဲရှိတော့တယ်"
အားချန်ကို သူမ မေးသင့်သည်ဟု တွေးမိသော်လည်း သူ့ကိုမတွေ့ရသည်မှာပင် အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ ဘဏ္ဍာထိန်း၏ ပြောစကားအရ ဘန်နှင့် အားချန်တို့သည် ပိုင်နက်မြေကို စစ်ဆေးနေကြသည်ဟု ယခုအပတ်အတွင်း ဘန်ရောက်ရှိသည့်နေရာကို အခြားသူများထံမှ ပြန်ကြားရသည်။ ယခင်ကဆိုလျှင် သူ၏ အစီအစဉ်များကို ဘန်ကိုယ်တိုင်သူမကို ပြောပြမည်ပင်။ ယခုမူ တမင်ကို သူမကို ရှောင်နေသည်။
"အိမ်မှာ ဧည့်သည်တွေရောက်နေတာကို အိမ်ရှင်က ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ!"
ဆာစီးနီယာက အော်ဟစ် စိတ်ရှုပ်နေသော်လည်း သူမမှာ အမှန်တကယ်တော့ ဘန်အတွက် စိတ်ပူနေမိသည်။
'သူက စံအိမ်တော်ကို ပြန်မလာနိုင်အောင်ကို တကယ် အလုပ်ရှုပ်နေတာလား?'
'အစာကော ကောင်းကောင်းစားရဲ့လား'
ဘန်နေမှ ကောင်းရဲ့လား သူမစိတ်ပူနေမိသည်။
"ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာကို ခဏတောင် လာမပြနိုင်ရလောက်အောင် သူ့ကို ဂရုစိုက်တဲ့သူတွေအတွက် မတွေးဘူးလား!"
သူမက မကျေမနပ်နှုတ်ခမ်းစူပြောနေရင်းနှင့် တဖြည်းဖြည်း တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ ပြန်စဉ်းစားကြည့်လျှင် ဆာစီးနီယာမှာ ဘန်၏ဇနီး မဟုတ်သလို ချစ်သူလည်း မဟုတ် ဤစံအိမ်၏ ဧည့်သည် သက်သက်သာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏ လုပ်စရာမှန်သမျှကို သူမကို သတင်းပို့နေစရာမလို။ သို့သော် ဘန်မှာ အမြဲထိုသို့ပင်နေခဲ့ပြီး သူမတို့ ပြန်ဆုံတွေ့ချိန်မှစ၍ သူမနားမှ တစ်ဖဝါးမှ မခွာချင်ခဲ့။ ဆာစီးနီယာမှာ သူမကိုယ်သူမ သတိမထားမိခင်ပင် တုံ့ပြန်မှု လွန်ကဲနေမိသည်။ တွေးမိပြီး လည်ကုတ်တွင် စူးခနဲပင် ရှက်သွေးဖြာသွားမိသည်။ ဧည့်သည်သာဖြစ်သော သူမက ဘန့်အပေါ်ငြူစူနေမိသည်မှာ သူမဘာသာပင် မယုံနိုင်။