Chapter 81
ကောက်ရိတ်သိမ်းပွဲတော်မှာတုန်းက လက်ကောက်ပေးခဲ့စဥ် ဘန်ပြောခဲ့သည့်စကားတစ်ခွန်းရှိသည်။
“နောက်ကျနေပေမယ့် ကိုယ်မင်းကို တကယ်ပေးချင်ခဲ့တာပါ”
ထိုအချိန်တုန်းက ဆာစီးနီယာသည် ဘာနောက်ကျသွားတာလဲဆိုတာကို နားမလည်ခဲ့ပေ။ ဒီလက်ကောက်လေးက လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်တုန်းက ဘန် သူမကို ပေးခဲ့သည့်လက်ဆောင်ဖြစ်သည်ကိုသာ အသိအမှတ်ပြုနိုင်ခဲ့သည်။ ပုံစံပျက်တော့မည့် လက်ကောက်အဟောင်းကို ဘန်က သုံးနှစ်လုံးလုံး သိမ်းဆည်းထားခဲ့တဲ့ အချက်ကတော့ သူ့ခံစားချက်တွေက အစစ်အမှန်ဖြစ်ခဲ့ပြီး ဟိုးအရင်ကတည်းက စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ သူမထံသို့ သယ်ယူပို့ဆောင်ပေးနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဆာစီးနီယာရဲ့ နှလုံးသားတွင် နွေးထွေးမှုများ ပျံ့နှံ့သွားသည်။
“ငါ့ရဲ့ ခံစားချက်တွေကို…”
မေပြောတဲ့ အရာအားလုံးကို စွန့်ခွာပြီး သူမရဲ့ခံစားချက်တွေကိုပဲ ထည့်တွက်တော့မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကို တုံ့ပြန်ဖို့က အဖြေတစ်ခုသာရှိသည်။
‘ငါဒီထက်ပိုပြီး လျစ်လျူရှုတော့မှာမဟုတ်ဘူး’
အခုချိန်ကစပြီး သူမသည် တစ်ခါမှမကြုံတွေ့ဖူးသေးတဲ့ အနာဂတ်ကိုကြောက်ပြီး ထွက်ပြေးနေတော့မည်မဟုတ်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ တုန်ယင်နေတဲ့ သူမရဲ့ မျက်ဝန်းများသည် ရုတ်တရက် ခက်ထန်သွားခဲ့သည်။
‘ငါတိုက်ရိုက်ရင်ဆိုင်မယ်’
ဘန်အပေါ်မှာထားတဲ့ ခံစားချက်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မရေရာတဲ့ အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တိုက်ရိုက်ရင်ဆိုင်တော့မည်သာဖြစ်၏။ ဘန်ရဲ့ ဘေးမှာ ရှိနေချင်သောကြောင့်သာဖြစ်သည်။
‘ငါသူနဲ့အတူ ရှိနေချင်လို့’
“ဘာလို့လဲဆိုတော့ ငါ ဘန်ကို သဘောကျလို့”
သူမ သူ့ကိုပြောခဲ့သလိုပဲ သူမရဲ့ လောဘတွေကို ထုတ်ပြချင်သည်။ သူမရဲ့ ခံစားချက်တွေကို စဥ်းစားလိုက်တဲ့အခါမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ လောဘတွေဖြစ်သည်။
