Chapter 55
“သံအမတ်ကြီး”
အားချန်က စာရွက်စာတမ်းတွေကိုကြည့်နေတဲ့ သူ့သခင်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် သူအဖြေတော့ပြန်မရခဲ့ပါ။ သူ့သခင်မြို့စားမင်းပိုင်နက်ထဲ ပြန်မလာတာ နှစ်ရက်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ယင်းအစား သူသည်ပိုင်နက်နှင့် အနည်းငယ်ဝေးသော အိမ်တစ်လုံးတွင်နေထိုင်ခဲ့သည်။
သူက ဒီအိမ်ကြီးကို အဓိကနေရာအတွက် မလုံမလောက်ခဲ့ရင် ယာယီဂိုဒေါင်အဖြစ်ရည်ရွယ်ကာ ဝယ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့် ဒီအိမ်ကြီးမှာ အစေခံနှင့် ပရိဘောဂများမရှိခြင်းဖြစ်သည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့သခင်က မြို့စားမင်းပိုင်နက်မှ ထွက်ခွာခဲ့ပြီး ဒီနေရာမှာ နေထိုင်ခဲ့သည်။ အားချန်သည် သူ့သခင်၏ အစားအသောက်၊ အဝတ်အစားနှင့် ပရိဘောဂများကိုပြင်ဆင်နေသူဖြစ်သည်။ သူဘာတွေဖြစ်ပျက်ခဲ့မှန်းမသိသလို သူ့သခင် ဘာကြောင့် မြို့စားမင်းပိုင်နက်ထဲက ထွက်ခွာမှန်းလည်းမသိခဲ့။
“သံအမတ်ကြီး”
အားချန်သည် သူ့သခင်ရဲ့မျက်နှာကို စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ကြည့်မိသည်။ သူ့သခင်မျက်နှာသည် ခါတိုင်းထက်ပိုမိုကြမ်းတမ်းနေပြီး နှစ်ရက်ခန့် အိပ်ရေးပျက်ထားသောကြောင့်လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ဒီနေရာမှာ ဘယ်သူမှ ကုတင်မပါပဲကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
“သံအမတ်ကြီး ဘာလို့ မြို့စားမင်းပိုင်နက်ထဲ မပြန်တာလဲ.. ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော်ပြန်ပြီး သံအမတ်ကြီးအတွက် ကုတင်ယူခဲ့ပေးရမလား”
အားချန်လည်း သူ့သခင်ရဲ့တောင်းဆိုချက်အရ မြို့စားမင်းပိုင်နက်မှ စာရွက်စာတမ်းများကို ဤအိမ်သို့ နှစ်ရက်ကြာ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။
"ငါအဆင်ပြေပါတယ်.. ဆာစီးနီယာရဲ့ အမာရွတ်ကရော ဘယ်လိုနေလဲ"
"ဆရာဝန်ကတော့ ဆေးပုံမှန်လိမ်းပေးရင် သက်သာသွားမယ်လို့ပြောပါတယ် မိန်းကလေး ဆာစီးနီယာရဲ့ အမာရွတ်က တစ်ဖြည်းဖြည်း သက်သာလာပါပြီ”
