I raised him.110
"ကျွန်တော်လည်း မသိဘူး"
တည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်သည် စပျစ်ပင်လို တုန်လှုပ်နေသည်။
"အဲ့ဒီမိန်းမကခိုင်းလို့ အိပ်ဆေးတွေကို ပန်းလက်ဖက်ရည်နဲ့ စပ်ထားတာ ငါမသိဘူးထင်လား"
တည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် သစ်ပင်တစ်ပင်လို တောင့်တင်း မာကျောလာသည်။ ဆာစီးနီယာ သည် သူ့အဖြေကို မကြားရသော်လည်း၊ သူ့တုံ့ပြန်မှုကို ကြည့်ရုံဖြင့် အဖြေကို သိသွားရသည်။
"ကျွန်မ ကောင်းကောင်းပြောနေတုန်း သူမ ဘယ်သွားလဲဆိုတာကို ပြောလိုက်တာ ပိုကောင်းမယ်နော်"
ဆာစီးနီယာ က သူ့အင်္ကျီ ကော်လာကို ပို၍တောင် တင်းတင်းဆွဲဆုပ်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် မဆိုင်းမတွပင် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကောင်တာအား ပုတ်ချလိုက်သည်။
ဘုန်း
"ဒါ ကျွန်မ သည်းခံနိုင်တဲ့ ကန့်သတ်ချက်ပဲ"
ကျယ်လောင်သော အသံနှင့်အတူ သစ်သားကောင်တာသည် နှစ်ခြမ်းကွဲသွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် လှိမ့်သွားသည်။
"ဟာ"
တည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်၏ မျက်နှာသည် မည်းပြာသွားသည်။
"ဒီလိုမျိုး မလုပ်နိုင်ဘူး ထင်လား"
"ကျွန်တော်က သူမ ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်လိုက်တာပဲ....ကျွန်တော် အမှန်အတိုင်းပြောနေတာပါ…ကျွန်တော့်ကို ချမ်းသာပေးပါ"
"သူမ မင်းကို ဘာပြောလိုက်တာလဲ"
ဆာစီးနီယာ သည် အေးစက်စွာဖြင့် တည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်၏ ကော်လာကို ပိုမိုတင်းကျပ်စွာ ကိုင်ထားလိုက်သည်။
“အဲ့ဒါ…”
ထိုအခါ တည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်မှာ ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်နေကာ ဆာစီးနီယာကလည်း အလွတ်မပေးဘဲ အကဲခတ်နေတော့သည်။
"ပြောမလား...မပြောဘူးလား"
ဆာစီးနီယာ သည် သူ့ခြေရင်းဘေးရှိ ကောင်တာအံဆွဲတွင် ကြိုးတစ်ချောင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ထို့နောက် တည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်၏ ခေါင်းကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်သို့ ဖိထား၍ မျက်နှာကို နံရံနှင့် ကပ်ထားလိုက်သည်။
