I raised him.113
အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်နေသည့် အမျိုးသမီးမှာ အော်ဟစ်ငိုယိုနေတော့သည်။
"ကျွန်မ ကလေး အောက်မှာ ပိနေပြီ….ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မရဲ့ ကလေးကို ကူညီကြပါ"
ပြိုကျနေသော အိမ်ကြီးကို အားလုံး လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ သစ်သားနှင့်လုပ်ထားသည့် အိမ်၏ အကြွင်းအကျန်များမှာ အိမ်ပုံစံမပေါ်တော့လောက်အောင် ပြိုကျနေပြီး လူ့ခါးတစ်ရပ်လောက်အထိ စုပုံနေတော့သည်။
"ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မ ကလေးကို ကယ်ပါ"
အမျိုးသမီးသည် စိတ်အားထက်သန်စွာ တောင်းဆိုနေသော်လည်း မည်သူမှ ရှေ့တိုးရန် ဆန္ဒမရှိပေ။စစ်သည်များပင် ထိုအမျိုးသမီးကို မျက်ကွယ်ပြုထားကြသည်။ မကြာခင် ပြာဖြစ်သွားတော့မည့် အဆောက်အဦးကို တူးဖော်ပြီး ကလေးတစ်ယောက်ကို ကယ်တင်လိုက်လျှင် ကိုယ့်သေတွင်း ကိုယ်တူးရာ ကျပေလိမ့်မည်။
"ဟီး...ကျေးဇူးပြုပြီး…ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မကို ကူညီပါ… အား”
အဘယ်သူမှ မကူညီသောအခါ၊ အမျိုးသမီးသည် အိမ်ကြီး၏ အကြွင်းအကျန်များကို သူ့ဘာသာသူ ရှင်းပစ်တော့သည်။ သို့သော်လည်း မီးကျွမ်းနေပြီဖြစ်သဖြင့် မီးခဲများကိုင်မိကာ အခက်တွေ့နေရတော့သည်။
"မဟုတ်ဘူး... ကျေးဇူးပြုပြီး တစ်ယောက်ယောက်... ဟူးဟူး..."
အားလုံးက ဝမ်းနည်းနေသလိုမျိုး ထိုမိန်းမကို ကိုယ်ချင်းစာနေကြသည်။ ဆာစီးနီယာသည် အခြေအနေကို အဝေးမှကြည့်ကာ သူမ၏ နှလုံးသားကို ခိုင်မာလာအောင် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ယခု ကလေးကို ကယ်တင်ဖို့ တောင်းဆိုနေသည့် အမျိုးသမီးမှာ စောစောက သူမကို လက်ဆွဲကယ်ခဲ့သူ ဖြစ်သည်။
အမျိုးသမီး၏ ခံစားချက်ကို သူမ နားလည်ပေးနိုင်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူမသည် အထီးကျန်၊စိတ်ပျက်ခြင်းဆိုသော ခံစားချက်ကို အခြားသူများထက် ပိုသိတာကြောင့်ဖြစ်သည်။
"ငါ ပြောတာကိုနားထောင်"
လန့်နေကြသော မေ နှင့် ဗားန် တို့အား ကြည့်ကာ သူမ စကားစ,လိုက်သည်။
