Elanın Karanlığı

9. Bölüm

***

"Bana ne kadar da benziyor!"

Bir numaraydı. Mesajın üstünde Yaz'ın fotoğrafı vardı. Yutkundum. Okulun bahçesinde çekilmişti. Fotoğrafı çeken kişi ise bahçenin dışındaydı. Yaz, okulu incelerken çekmiş olmaları gerekiyordu.

Kalbim küt küt attı. Nefes alamıyordum sanki! Bu numara ona aitti!

Elimi, göğsüme koydum. Kalbim yerinden çıkacak gibi atarken, sol gözümden bir yaş düştü. Dizlerim titriyordu. Uzun zaman sonra çok korktum. Üstelik acı veriyordu. Çünkü korkmamın sebebi; kızımı koruyamamdı.

Fakat kimden koruyamıyordum?

Öz babasından!

Varlığını bilmediği ama çok bilmek istediği, onunla büyüyemediği için acı çeken, babasından!

Baba bile denmezdi.

Ayaklarım geri geri gitti. Bahçeden çıktım. Hızla arabaya bindim ve uzaklaştım. Arabayı, elim titreye titreye sürüyordum. Sokağın başında durdum. Beni şoke eden sohbetten çıkıp Mukaddes Hanım'a mesaj attım.

                              "İşim uzayacak. Yaz, sana emanet."

"Tamam, Esra Hanım."

Kemerimi taktım. Arabayı tekrar çalıştırıp, sürmeye başladım. Nereye gidiyordum?! Ağlıyordum. Camı indirdim. Hüngür hüngür ağlarken, karıştırdığım ama az çokta hatırladığım bu zalim şehrin anayoluna çıktım.

Naz'a gitmek istiyordum. Sonuçta psikologdu.

Arabayı, Gölbaşı'na doğru sürerken öfkeden duramıyordum. Hem öfkeliydim hem çok çaresizdim. Üstelik Yaz'ı bırakmış, gidiyordum. Ama nasıl kızımın karşısına çıkardım? Nefes bile alamıyordum!

O kadar hızlı kullanıyordum ki, kırmızı ışıkları bile es geçiyordum. Hiçbir şeyi gözüm görmüyordu!

"ALLAH KAHRETSİN!" Diye bağırdım.

"NEFRET EDİYORUM SENDEN! KEŞKE HİÇ TANIŞMASAYDIK!" Diye ekledim.

Oysa, bu yılın ağustos ayında 15 yıl olacaktı.

Naz'ın sitesine geldim. Arabayı kapalı otoparka park ettim. İnmedim. Telefonumu açtım ve sohbete geri girdim.

Ne yazmalıydım?

Ayrıca Naz'a niye gelmiştim? Naz, karşılaştığımızı bile bilmiyordu!

                                                                         "Derdin ne?"

Diye yazıverdim.

Arabadan indim ve binaya girdim. Asansöre bindim. Mesaj iletilmişti. Ancak görmemişti.

Asansörden indim ve Naz'ın kapısının önüne geldim. Telefonumu çantaya attım. Usulca kapıyı çaldım.

Kısa süre içinde açıldı.