Elanın Karanlığı

37. Bölüm |1. Kitap Finali|

                  "Müslüm Gürses-Nilüfer"

"Yüzyüzeyken Konuşuruz-Son Seslenişim."

                        "Cem Adrian-Kül"

              "Ayla Dikmen-Anlamazdın"

               "Neşe Karaböcek-Kemancı"

"Sezen Aksu-Son Bakış"

***
29 Mayıs 2014
Ankara

Kot pantolonum ve beyaz tişörtümü giydim. Kendime aynada baktığımda, içim kıpır kıpırdı. Ardından odamdan çıktım. Heyecanlı heyecanlı tahta merdivenlerden aşağıya indim.

"Anne," diye seslendim.

"Söyle annem!" Dedi annem, yanıma gelirken. Gülümsedim.

"Ben çıkıyorum." Başını salladı. Yanaklarıma sulu sulu öpücük kondurdu.

"Dikkat et kendine. Kerim'e selam söyle!" Kıkırdadım. Annemin klişe sözüydü işte. Kerim de hep selamını alırdı. Annemi çok severdi.

"Sen merak etme, görüşürüz." Dediğimde, bana göz kırptı ve adeta aşkla baktı.

Evden çıktım. Arabama bindim. Henüz annemle babamın haberi olmasa da, iki canlıydım. Belki erkendi, belki hazır değildim, belki evli değildim ama Kerim'in en büyük hayalini gerçekleştirmiştim. Çocuğumuz olacaktı ve Kerim benim elimden tuttuğu an, gerisi mühim değildi.

Caddenin başında beni bekleyen kızları aldım. Naz yanıma, Dilek arkaya bindi.

"Ay sonunda!" Dedi Naz, alayla. Kahkaha attım.

"Susar mısın? İki canlıyım ben." Her düşündüğüm de karnımda kelebekler uçuşuyordu. İnanması güçtü fakat gerçekti.

"Tamam tamam, yorulma sen!" Dedi Naz, neşeyle.

"Ayy! Şaka gibi. Teyze oluyorum!" Dilek'in heyecanı, benimle eş değerdi.

"Kerim ne tepki verecek acaba?" Diye sordu Naz, merakla. Dudaklarımı büzdüm. Mamak'a gidiyordum. Ezbere bildiğim semte...

"Çok sevineceği kesin!" Dilek haklıydı. Sevinci, sevincime karışacaktı.

Evin önüne geldiğimizde, heyecandan dizlerim titriyordu. Zili çaldım. Üçümüz yan yana sıraya dizildik.

Kapı açıldı.

Açan Selim'di. "Hoş geldiniz kızlar!" Dedi, coşkuyla. Kocaman gülümsedim, içeriye girerken.

"Hoş bulduk Selim." Dedim. Salona geçtim.

Ferhat, İlker ve Kerim; sohbet ediyorlardı. Kerim, beni görünce ayağa kalktı. Yüzü asıktı.

"Hoş geldin," diye mırıldandı sadece. Uzandım ve sıkıca sarıldım.

"Sürpriz yaptım. Haber vermedim." Dedim, mahcupla. Başını salladı.

"Geçin." Dedi sadece.

Koltuğa, yanına oturdum.

"Nasılsın Naz?" Diye sordu Ferhat, ilgiyle. Naz kıkırdadı.

"Heyecanlıyım!" Dedi, gözlerimin içine bakarken. Güldüm.

"N'oldu? Siz de var bir şeyler!" Dedi Selim, bizi süzerken.