Heiresses to Gangsters

Chapter 30: This is so hard

SOHE

"Ano?! Bilisan niyo!" Sigaw ni Chris.

Sinubukan kong bilisan pero bigla akong nahilo kaya napaupo ako. May lagnat ako pero hindi lang napapansin ni Chris. Masyado siyang focused sa pagpaparactice samin.

Nag-iba ang pagtrato ni Chris simula ng matalo kami. Naging mas malupit siya. She's not the Chris that we befriended. Wala na siyang paki sa nararamdaman namin.

"Sohe! What the hell are you doing!"

I tried standing pero napaupo ulit ako. Inalalayan ako ni Bea. Ang bigat ng pakiramdam ko. I think I'll collapse. Ugh.

"I'm sorry, Chris. Hindi ko na kaya. May sakit ako."

"Wala akong pakielam! Kung hindi ka makatayo edi lumayas ka na lang! Walang kwenta!" It was like a stab in the heart. A

"Chris!" Sigaw ni Bea.

Pinilit kong tumayo. Si Bea naman inalalayan ako.

"Fine! Lalayas talaga ako! I quit! I don't want to be part of Shidae Gang anymore!" Nahihilo man ay pinilit kong tumayo at lumabas sa building.

Narinig ko ang pagtawag ni Bea sa akin pero hindi ko siya nilingon.

Pagkalabas ko ng base napaupo agad ako. Hinang-hina na ako. I don't think I can make it. Ipinikit ko ang mata ko at isinandal ang likod sa pader.

Naramdaman ko na lang na may nagbuhat sakin. I opened my eyes and saw him. The guy last night. Jaemin.

"A-anong..." hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil isinandal niya ang ulo ko sa dibdib niya.

"Shhh... just sleep."

I did.

-

Nagising ako sa isang unfamilliar room. Malaki ang hinihigaan ko. Mukahng King-sized. Sa magkabilang gilid ko ay may maliit na wooden drawer at nakapatong doon ang lapshade. Navy blue ang kulay ng kwarto. Amoy pa lang ng paligid ay panglalaki na. Nasaan ba ako?

Bumukas ang pinto at tumambad ang mukha ni Jaemin. Nanlaki yung mata ko. Dinala niya ako sa kwarto niya?

"Oh, you're awake." Parang wala lang na sabi nito. "How do you feel?"

Muntikan ko ng makalimutan na may sakit ako.

"Maayos na. Alis na ko. Thank you na lang." Dali-dali akong tumayo pero lumapit siya. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at pinaupo.

"Sure ka? Namumula ka pa. Ang init mo pa oh." Hinawakan niya ang noo ko. Agad ko namang inilayo ang mukha ko.

"Maayos na nga ako." Tinulak-tulak ko siya para lumayo siya pero hindi siya natinag. Iniiwas ko ang tingin ko sakanya dahil naiilang ako.

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at initapat sa mukha niya. Halos sakupin niya na ang buong mukha ko sa laki ng kamay niya. Sobrang lapit pa ng mukha niya. Onti na lang at mahahalikan niya ko. Oh shit.

"Hoy, okay ka lang ba? Bakit parang hindi ka mapakali?" It's because of you. That's why.

"Wala!" Tinulak ko siya at bumalik sa pagkakahiga.

Narinig ko ang mahinang tawa niya kaya namula ako. Nahalata niya siguro. Nakakahiya! Tinakpad ko ng blanket yung mukha ko. Sohe! Kakaalis ko lang ng grupo naglalandi na agad! Get yourself together!

BEA

Bumagsak na lang ang mga tuhod ko sa malamig na sahig. I felt like, everyone is gone broken. Well, everything is indeed gone. Una, si Jaz. Sunod, si Sohe. In the future, am I going to leave the gang too? The gang that I already treated as my own family?