Heiresses to Gangsters

Chapter 31: May tagos ka

BEA

Nandito ako sa tapat ng kwarto ni Chris. Sa laki ng bahay nila naligaw pa ako.

Kumatok ako kahit sinabi ng katulong kanina na nagagalit si Chris pag may umiistorbo sakanya.

"Go away!"

Kahit ganun yung sagot niya, binuksan ko pa rin yung pinto. Nagulat ako ng biglang may lumipad na pambura sa dereksyon ko, buti na lang nasalo ko.

Nakita ko si Chris sa study table niya. May kung ano siyang sinusulat doon. Naka ponytail yung buhok niya pero gulo-gulo naman. Pati yung jacket niya wala sa ayos. Ano bang nangyayari sakanya?

Binalingan niya ako, "Ikaw?" Ay hindi. Psh.

"Hello," bati ko at ngumiti. Mukha kasing bad mood.

"What do you need?" She ran her fingers through her messy ponytail.

Huminga ako ng malalim bago magsalita, "Chris, I think you need a break."

Tinignan niya ako ng masama, "Sino ka para utusan ako?"

Napaatras ako pero hindi ako nagpakita ng takot. "It's for the better. For you, for Jaz, for Sohe, and for me."

Padabog na tumayo sita, hinampas niya pa yung table.

"Ano?! So ganun, ganun na lang?! Sumusuko ka na tulad ng mga weaklings na yun?!"

Hindi ko namalayan na nasampal ko na siya.

"Watch your mouth." Sumama ang tingin niya sa'kin.

"Ayusin mo ang sarili mo. At kung sa tingin mo handa ka na. Puntahan mo lang ako." Naglakad ako papaalis.

I halt and spun my heels, "Oh, and, take your time. But not too much. See you." Kumaway ako at sinara yung pinto. Leaving her dumbfounded.

I sighed. Sana tama yung ginawa ko.

CHRIS

What the fuck? Sinampal niya ako tapos umalis? Lagot siya sa'kin sa training mamaya.

And then I remembered. She quit too.

"Ayusin mo ang sarili mo. At kung sa tingin mo handa ka na. Puntahan mo lang ako."

Napaupo ako sa kama ko. Ano ba ang mali sa'kin? Pinoprotektahan ko lang naman sila. Medyo naging strikto lang ako para hindi sila masyadong ma ispoil.

Hindi ba?

Hinilamos ko yung mukha ko gamit ang kamay.

"I think you need a break."

Tama, tama siya. I need a break.

Humiga ako sa kama ko at ipinikit ang mga mata.

-

Three months has passed and I'm enjoying life like a normal teenager. I smile, I laugh, I make friends,I study, I go shopping, clubbing. I did things that I hated before but it doesn't mean I like it. Next week is my birthday. I'll soon be twenty.

Naalala ko tuloy ng ngumiti ako for no reason kay mom.

"Chris! May Dairy Queen akong dala! Favorite mo."

Dali-dali akong pumuntasa kusina at tinanggap iyon. Tinignan ko siya sa mata at matamis na ngumiti.

"Dios mio! Anong nginingiti mo diyan?"

Nagulat talaga siya noon.

Bumalik sa pagkapockerface yung mukha ko dahil hindi ako sanay. "Nothing, masama ba ang ngumiti?"