Ruggero'dan
Ona sımsıkı sarıldım. Yavaş yavaş göz yaşlarım Karol'un omzuna düşüyordu.
K: Özür dilerim! Çok özür dilerim. Lütfen ağlama!
Kendimi tutamadım. Dün olanlardan sonra ağlayacak bir omuza ihtiyacım vardı.
Uzun süredir ağlıyordum. Öylece Karol bana sarılıyordu.
K: Ruggero hava soğudu üşüteceksin hadi gidelim.
Karol'un sesiyle kendime geldim. Elleriyle yüzümü tuttu ve gözünü gözüme kilitledi.
K: Sen güçlüsün Ruggero. Hep beraber atlatacağız. Üzülme sakın. Ben yanındayım.
Dedi yanağımdan öptü ve gülümsedi.
R: Teşekkür ederim. Her şey için...
K: Ben teşekkür ederim.
Arabaya bindik ve eve gittik. Kapıyı babam açtı.
R.B: Hoş geldiniz.
R: Hoş bulduk baba.
R.A: Hoş geldiniz oğlum,kızım!
K: Hoş bulduk.
R.A: Canım eşyalarını Ruggero'nun odasına yerleştirebilirsin.
K: Teşekkürler.
Karol ile yukarı çıkıp eşyalarını bıraktık ve geri aşağı indik.
R.A: Kızım ismin ne?
K: Karol
R.A: Ya ne kadar tatlı bir kızsın. Aç mısın yemek yedin mi?
Karol bana bakamıyordu. Biliyordum yemediğini!
R: Karol yemek yemedin mi yine?
Karol başını evet anlamında salladı.
R: Gel sevgilim. Sana bir şeyler hazırlayayım. Anlaşmıştık Karol.
K: Özür dilerim Ruggero. Uyuya kaldığım için unuttum.
R: Sana bebek gibi beslenme çantası mı ayarlamalıyım?
Gülümsedi ona sağlıklı bir sebze yemeği yapıyordum. Az çok neyi sevip sevmediğini biliyordum.
Hazırladım ve masaya koydum.
R: Karol! Gel bakalım yemek hazır.
K: Teşekkür ederim. Ellerine sağlık çok güzel gözüküyor.
Karol yemeğini yerken bende onu izliyordum.
R: İşin nasıl gidiyor.
K: Şu anda çok yorucu bir proje için çalışıyorum. Geliri fazla olduğu için çok önem veriyorlar. Gerçekten çok yorucuydu. Hataları ayıklamamı istedi patronum.
R: İstersen yemeğini yiyip uyuyalım.
K: Hayır! Annen ile biraz daha oturalım.
R: Nasıl istersen fakat çok oturamazsın uyuman gerek.
Yemeğini yedi ve içeri geçtik.
R.A: Gerçekten çok tatlısınız! Karol kızım senin işin ne?
K: Teşekkürler.Yazılım Mühendisiyim.
R.A: Ne güzel. Nasıl tanıştınız?
R: Uçakta tanıştık. Karol anlatmamı ister misin?
K: Iıı olur.
R: Uçakta Karol sinir krizi geçirirken tanıştık. Onu sakinleştirmemle başladı.
R.A: Vayy Karol canım annen ve baban neredeler?
R: Anne!!!
Karol'dan
Duyduğum şeyle duraksadım. Ruggero hemen elimi tuttu saçımdan öptü.
R: Anlatmak zorunda değilsin.
Nefesim alışverişim hızlanıyordu. Hayır Karol hayır olmaz şimdi.
R: Karol! Karol! İyi misin güzelim?
K: Evet... sen anlat ben tuvalete gidiyorum.
R: Emin misin, her şeyi mi?
K:Evet
Ruggero'dan
Karol'un gene krizleri başlıyordu. İl aç tedavisine başlamamız gerekli.
R: Anne sana söylemiştim!
R.A: Özür dilerim ağzımdan kaçtı kuzum.
R: Pekala anlatıyorum.
*Anlatır(valla çok uzundu kısaca böyle geçeyim)*
R.A: Ben gerçekten özür dilerim.
Karol geri dönüp yanıma oturdu.
R: İyi misin?
Karol başını evet anlamında salladı. Ama biliyorum iyi değildi. Hafif titriyordu.
R.A: Ben özür dilerim kızım.
R: Gel güzelim biz yatalım.
K: Önemli değil. İyi geceler.
R.A/R.B: İyi geceler.
Yukarı odama çıktık. Valizinden pijamalarını çıkarttı ve giyinmek için tuvalete girdi. Bende üstüme rahat bir şeyler giydim ve geldim.
R: İyisin değil mi? Emin misin?
Karol hiçbir şey demeden yatağa yattı benide kendiyle beraber çekti ve bana sarılarak uyuya kaldı. Kedili pijamaları çok tatlıydı. Güzelim gerçekten zor zamanlar geçiriyordu. Birbirimizin yaralarını sarıyorduk.
Sabah uyandığımda yanımda çok masum bir şekilde yatıyordu Karol. Keşke gerçekten sevgili olsak. Bir dakika ne? Ne diyorum böyle? Birazcık kıpırdadığım için Karol'da uyandı.
R: Günaydın güzelim.
K: Günaydın yakışıklım.
Beraber güldük ve kahvaltı yapmak için aşağı indik.
R: Günaydııın!
R.A: Günaydın kuzum günaydın Karol.
R.B: Günaydınlar!
K: Günaydın.
R: Karol seninle tekrardan aynı şeyleri tartışmak istemiyorum. Lütfen yemeğini ye.
R.A: Aa bak o konuda Ruggero haklı canım. Bir sürü şey hazırladım. Yemezseniz üzülürüm.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
