R: Hey! İyi misin neyin var? Bir şey ye ve hemen ilaçlarını iç Karol!
Ben bunları konuşurken sadece beni izliyordu.
K: İyiyim tabi ki sadece halsiz hissediyorum.
R: İstersen izin al ben sana bakarım.
K: Hayır Ruggero çok teşekkür ederim ama gerek yok.
R: Rica ederim iyi ol yeter ki. Hadi giyin ve kahvaltıya gel. Bu arada bugün randevun var gelecek misin? İlaç tedavisi hakkında konuşacaktık.
K: Evet dediğim gibi kabul ediyorum başlayalım.
R: Harika! Hazırlan hadi. Seni bekliyor olacağım.
K: Tamam.
Karol'dan Ruggero'nun benimle böyle ilgilenmesi çok hoşuma gidiyor. O odadan çıktıktan sonra hemen üstüme bir şeyler giyip aşağı indim. Düne göre daha iyi hissediyorum. Hemen ilaçlarımı aldım.
INFO
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutfağa girdiğim gibi bana yöneldiler.
R.A: Karol, kızım daha iyi misin?
K: Evet teşekkürler. Günaydın bu arada.
R.A: Günaydın canım
R.B: Günaydın.
K: Hastane kontrolleriniz nasıl gidiyor? Sizi her gün daha iyi görüyorum.
R.A: Teşekkürler canım. Doktor giderek iyileştiğimi söylüyor. Gerçekten ilerleme kaydetmişim.
K: Çok sevindim.
R: Sevgilim aç ağzını.
Ruggero zorla ağzıma bir şeyler veriyordu.
K: (ağzında bir şey yerken konuşuyor) Sevgilim nolur yeter!
R: Karol ağzında bir şey varken konuşma.
Ruggero beni genelde geçmişe götürüyor. Hep geçmişimi hatırlatıyor. Sevdiğim insanlara benziyor. Ne kadar sorunlar yaşasamda babam gibi geliyor bazen. Onlara ne zaman heyecanla bir şey anlatsam böyle söyleyip geçiştirirlerdi...
..Dur bir dakika! Anında banyoya girip kustum. Vücudum direkt olarak beni yarı yolda bırakıyor. Keşke tembel olmayan organlara sahip olsam. Arkamdan Ruggero geldi ve kusarken saçımı tuttu.
R: Ben çok özür dilerim Karol hepsi benim suçum!
Ayağa kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve Ruggero'ya sarıldım.
K: Organlarımın becerisizlikliğini üstlenme. Ben iyiyim gerçekten sadece bazen oluyor. Stresten olduğunu biliyorsun.
Daha sıkı sarıldı.
K: Ruggero işe geç kalmak istemiyorum.
R: Pardon. Hazırsan çıkalım mı?
K; Tabi ki!
R: Hey söz ver bana bir şeyler yiyeceğine dair.
K: Söz veriyorum yiyeceğim. Yani en azından deneyeceğim.
Beni şirkete bıraktı ve gitti. Yorucu bir gün daha başlıyordu.
Patronumun odasına gidiyordum. Açıkçası üstünde çalıştığımız projenin son günleri ve ben çok heyecanlıyım!
Kapıya vurup içeriden ses gelmesini bekledim.
G: Gir!!
G: Aa Karol hoş geldin bende seni bekliyordum. Kesinlikle çok iyi iş çıkartmışsın tebrik ederim. Seni işe almanın iyi bir tercih olduğunu biliyordum.
K: Teşekkür ederim. Şimdi benden ne yapmamı istiyorsunuz?
G: Son kontrolleri yapmanı rica ediyorum. Son gün olduğu için artık rahatlayabilirsin. Artık daha erken çıkabilirsin.
K: Teşekkürler. İzninizle
G: Görüşmek üzere
Evet böyle bir patrona sahip olduğum için kesinlikle şanslı bir insanım. Her neyse Malena ve Gaston'a selam verdikten sonra masama geçtim.
Uzun bir mesaiyiyi daha tamamlamış bulunuyorum. Evet harika hissediyorum kendimi. Son kontrollerimi tamamlayıp telefonumu elime aldım. Ahh tabi ki! Gerçekten bu kadar unutkan olamazsın Karol. Ruggero'dan bir sürü mesaj vardı. Bir şey mi oldu acaba?
Ruggeritom aranıyor
R: Sonunda Karol!! Neden mesajlarıma cevap vermiyorsun? O kadar plan yapmışken.
K:Ne planı?
R: Sahilde oturmayı, yürümeyi teklif edecektim!
K: Çok özür dilerim Ruggero. Ama bak bugün sondu artık bu kadar geç çıkmayacağım.
R: Lütfen telefonunun sesini aç yada sana bir kol saati alalım ki bildirimleri gör.
K: Özür dilerim.
R: Her neyse geliyor musun?
K: Evet istersen gel yinede sahilde oturalım.
R: Bu saate mi?
K: Hey saatin nesi var ki?
R: Pekala hazırlanıyorum sen annemlerin evine gel beraber gideriz.
K: Tamam Ruggerito!
Arama sonlandırıldı
Hemen solgun yüzüme makyaj yapmaya başladım. Geldiği gibi taksiye bindim ve adresi verdim. Üstelik bugün Ruggero ile randevum vardı. Onu o kadar klinikte beklettiğime inanamıyorum. Nasıl aklıma gelmedi.
Bir süre sonra eve geldim ve gördüğüm şeye inanmıyorum!
