PSİKİYATRİST'İM

~Telaş~

Karol'dan
Hazırlanırken bir yandanda nereye gideceğimizi düşünüyordum. Giyinip Ruggero'nun yanına gittim.

INFO

R: Hadi çıkalım.

K: Nereye?

R: Kahvaltıya!

K: Harika olur gerçekten.

Arabaya bindik ve beraber bir playlist hazırlayıp yol boyu onu dinledik.

Bir süre sonra çok güzel bir restorana geldik. Denizin yanındaydı. Denizi inanılmaz seviyorum.

R: Beğenmedin mi? İstersen başka bir yere gidelim!

K: Hayır Rugge burası çok güzel,çok beğendim.

R: Harika! Sevindim. Hadi gel çok acıktım.

İçeri geçip bir masaya oturduk. Garsonlardan biri bize doğru geliyordu.

G: Hoş geldiniz ne alırsınız?

Bize menüleri uzattı. Ben açmadım bile. Ruggero'nun benim yerimede bir şeyler söyleyeceğini biliyordum.

Ruggero siparişleri verdi. Bende denize odaklandım. Çok güzel. Tam o an aklıma geldiği için refleks olarak Ruggero'ya döndüm. Beni izliyordu.

R: Hey ne oldu? İyi misin? İstersen gidelim!

K: Sakin ol Ruggero. Sadece şey-

R: Ne?

K: İlaçlarımı unuttum.

R: Bunu bildiğim için ben yanıma aldım.

K: Gerçekten kahramanımsın.

R: Biliyorum.

Siparişlerimiz geldi ve yemeye başladık. Çok güzel vakit geçiriyordum fakat halsizlik salmıyor. Boğuluyormuşum gibi ama başka çare yokmuş gibi.

K: Carolina ve Agustin'in yanına gidelim mi? 2 gün sonra düğünleri var. Yardıma ihtiyaçları olabilir.

R: Kesinlikle katılıyorum. Benimde aklımdaydı zaten.

K: Harika o zaman mesaj atıyorum.

K: Hemen mesaj geldi.

R: Ne yazıyor?

K: Gerçekten yardıma ihtiyaçları varmış.

R: Pekala yorucu bir gün bizi bekliyor. Hadi yemeğini ye.

K: Teşekkür ederim doydum.

R: Hadi ama! Gerçekten doydun mu?

K: Evet kesinlikle eminim.

R: Uçak geliyooor!

K: Hayır hayır!

R: Karol beni seviyorsan dener misin? Söz veriyorum kusmayacaksın. Hem doktorun verdiği ilaçlar hem de benim verdiğim ilaçları içmen gerek. Emin ol iyi olacaksın. Her şey günden güne güzelleşiyor.

K: Pekala ama az ver. Zaman ihtiyacım var gibi.

R: Nasıl yani?

K: Ya böyle bir anda çok yersem tabi ki kusarım! Yavaş yavaş alıştırmam gerekiyor kendimi. Yani en azından ben öyle düşünüyorum.

R: Haklı olabilirsin. Ben biraz aceleci davrandım sanırım. Ama inan bana hepsini iyiliğin için yapıyorum. Seni böyle günden güne zayıflamış bir şekilde görmek beni çok üzüyor.

K: Evet benide üzüyor. Elimde değil ki. İnan bana Ruggero eğer elimde olsa istemezdim. Teşekkür ederim.

Daha sonra Ruggero'nun elini tuttum. Hey buna neden böyle kızarmıştı ki? Nedenini bilmiyorum ama çok tatlı olduğu kesin.

Yemeklerimizi yedik ve şimdi yanlarına gidiyoruz.

Kapıyı Carolina açtı. Evlerine girdiğimizde aşırı bir dağınıklık vardı ve Carolina telaşla evde geziniyordu. Sonuçta her gün evlenmiyor bu telaşı normal.

C: KAROL İYİ Kİ GELDİN!!!

K: Sesini alçaltır mısın?

C: Çok çok çok özür dilerim canım unuttum tamamen özür dilerim.

K: Önemli değil.

C: Pekala sence çiçeğim hangisi olmalı? Bu mu, bu mu?

K: 2. Olan daha hoş duruyor.

C: Sen benim kurtarıcımsın.

A: Gel Ruggero biz oturalım salonda.

C: Pekala gel Karol saçımı nasıl yapmalıyım kuaförü ayarladık ama modeli seçemedim.

K: Pekala gelinliğinede bakayım ona göre seçmeliyiz.

C: İnanmıyorum inanmıyorum Karol ÇOK ZEKİSİN.

K: SESİNİ alçalt Carolina.

C: Çok özür dilerim sende içeri geç ben bir şeyler hazırlayayım.

Salona geçtim ve yine halsizleştim. Gözlerim gidiyordu resmen. Uyumamak için direniyordum. Ayrıca makyajda yapmadım kesin gözlerimin altı hemen morarmıştır. Aynaya bakmaya korkuyorum. Agustin ve Ruggero futbol konuşuyordu. Yerimden kalkamayacak kadar halsizleşiyordum anlık. Şu anda aynı şey oluyordu. Başımı aşağı  eğerek telefona bakıyormuş gibi yapıyordum. Ah gerçekten çok yorucu. İlaçların fiziksel olarak beni yormasına ne demeli. Sürekli olarak aynı şeyleri dile getirsemde sıkıcı gelsede sadece konuşmuş oluyorum çünkü hiçbir şey değişmiyor.

R: Karol neden 15 dakikadır kapalı telefon ekranına bakıyorsun?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~