JEON (Completed)

Part-43 (Final)

'မောင့်Jimin… ဘယ်တွေရောက်နေတာလဲကွာ'

ကုမ္ပဏီအစည်းဝေးကနေ အိမ်ကိုတန်းပြန်လာလိုက်တာ project တွေလဲပြီးပြီမို့ ခွင့်ယူပြီးနားရက်ယူလိုက်တော့တာ၊

ဒီနေ့ပြန်လာမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ဆိုင်သူလေးကိုဖုန်းဆက်ထားတယ် စာလဲပို့ထားတယ် မနေ့ကအထိအကောင်း ဒီမနက်ကျမှဆက်သွယ်လို့ကိုမရတော့တာ။

မနက်ခင်းပိုင်းက အစည်းဝေးတွေနဲ့ နေ့လည်စာစားပွဲတွေရှိနေတာကြောင့်အိမ်ကိုတန်းပြေးလာလို့ကမရ။

အချိန်တွေကြာလာလို့ဆက်သွယ်မ‌ရလေ စိုးရိမ်စိတ်ကတိုးလာလေပဲ ဖုန်းကဝင်တယ် မကိုင်တာဆိုတော့ ပိုဆိုး၏။

နေ့လည်စာကိုတောင်လူကြီးတွေနဲ့အတူတူမစားနိုင်တော့ အစည်းဝေးပဲတက်ပြီး ကျန်တာကိုဒယ်ဒီဆီကိုပဲလွှဲခဲ့လိုက်ပြီးအိမ်ပြန်လာလိုက်တာ။

အိမ်ရောက်တော့လဲခြံတံခါးကြီးသည်ပွင့်နေသည်၊ ရင်ဘတ်ထဲအပူလုံးကြီးဝင်လာကာ ချွေးများပင်ထွက်လာ၏။

ဘာတွေဖြစ်နေလဲမသိပေမဲ့ Jeon Jimin ခြစ်ရာသေးသေးလေးထင်ကြည့် လုပ်တဲ့ကောင်အသေပဲ၊
မေးရိုးတွေတင်းလာကာ အငွေ့သက်တွေသည် လူသတ်တော့မည့်အတိုင်း။

ကားကိုခြံထဲထိအရင်မောင်းဝင်ပြီး ခဏရပ်ကာခြံတံခါးကိုသေသေချာချာပြန်ပိတ်လိုက်သည်၊ ဒီနေ့ဘယ်ကောင်မှ Jeon Jungkook လက်ထဲကမလွှတ်စေရဘူး။အကုန်အသေပဲ။

ကားကိုပါကင်မှာဖြစ်သလိုထိုးထားခဲ့ပြီး သော့ဖြုတ်ဖို့တောင်သတိမရ ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့် အိမ်ကြီးဆီဦးတည်လိုက်တော့ အိမ်တံခါးမကြီးသည်ပွင့်နေ၏။

'Jeon Jimin…!! မောင့်Jimin…ရှိနေလား…'

'Jeon Jimin!! ရှိနေရင်ပြန်ထူးပါကွာ မောင်ရင်တွေပူလွန်းလို့…'

'တောက်!!!'

သုံး၊လေးမိနစ်လောက်ထိဘာတုန့်ပြန်သံမှမကြားရ အိမ်ကြီးသည်အပ်ကျသံကြားရလောက်သည်အထိ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။

'အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိကြဘူးလား!!! အိမ်တော်ထိန်းကြီး!! ခြံစောင့်တွေရော....ကားဒရိုင်ဘာတွေရောဘယ်ရောက်ကုန်တာလဲ!!'