HAVAALANI

30. Güvensizlik

Oy vermeyi unutmayın, keyifli okumalarr♡

🌼

Karşımdaki kadının uzattığı eline ifadesizce bakarken içeriden Perihan anne seslendi. "Kim gelmiş kızım?"

Benden cevap gelmeyince kendisi geldi ve kendi gözleriyle kimin geldiğini gördüğünde donup kaldı. "Gece."

Gece karşılık vermediğim için elini yavaşça indirirken Perihan anneye gülümsedi. "Perihan teyzeciğim."

Altay gülme seslerinin arasından bize seslendi. "Ya giden geri dönmüyor, kim geldi? Alo? Neyse
ben bir bakayım da şunlara."

Mutfaktan çıkıp yanımıza geldiğinde Gece'yi görünce gözlerini kocaman açarak yutkundu.

Titreyen bakışlarım kadının üzerinde gezinirken Altay yanıma geldi. Omuzumun üzerinden yüzüme yerleşen öfkeli ifadeyle ona baktım.

Karşımızdaki kadın hiç bozuntuya vermeden bu sefer Altay'a seslenerek elini uzattı. "Altaycığım, ne haber görüşmeyeli?" Yüzüne kondurduğu samimi gülümsemeyi sert bir tokatla yok etme isteği doğmuştu içimde.

Altay sert tavrıyla önüme geçti ve kadının tam karşısında durdu. Arkadan Asel ile Ayhan baba da gelmişlerdi. "Ne istiyorsun? Niye geldin?" Gerginlik resmen vücut haline gelerek Altay'ın bedenini ele geçirmişti.

Ben sadece suskunluğumu korumaya çalışıyordum yalnız bu fırtına öncesi sessizlik olarak da sayılabilirdi.

Kadın ukala tavrıyla utanmazca hâlâ gülümsemesini sürdürürken bakışlarını bana doğrulttu. Zaten dik bir pozisyondayken çenemi de yukarı kaldırarak iyice dikleştirmiştim kendimi. "Eşin, harika biri gibi görünüyor. Tabi uzaktan ne kadar doğru çıkarım yapabilirim bilmiyorum ama ilk izlenimim bu yönde."

Sinirle karışık sırıtarak başımı salladım ve ona karşılık verdim. "Doğru bir izlenim tebrik ederim fakat maalesef ben senin için aynı şeyi düşündüğümü söyleyemeyeceğim. Şahsen bana hiç iyi bir izlenim vermedin."

Altay gözlerini sıkıca kapayıp derin bir nefes aldı. Karnıma baskı uygulayarak beni geriye ittiğinde ona tepki gösterdim. "Ne oluyor ya? Ben tam da burada duracağım." Bir adım ileri giderek onun önüne geçtim.

Ayhan baba kapıya yaklaştı ve sesini yükselterek kızgın bakışlarını bize yöneltti. "Asıl siz ne oluyorsunuz?" Ardından bakışları Gece'yi buldu. "Misafir olarak gelmediğin çok belli. Eğer misafir olarak gelseydin başımızın üzerinde yerin vardı ama senin amacın çok başka ve ben bu ailenin babası olarak amacını gerçekleştirmene, çocuklarımın mutluluğunu, düzenini bozmana asla müsaade etmeyeceğim."

Hepimiz şaşkınlıkla Ayhan babayı izlerken bir yandan da gurur duymuştuk. Parmağıyla dışarıyı gösterdi. "O yüzden şimdi çekil git kapımın önünden."

Ayhan babanın sözleri Gece'ye ağır gelmiş gibiydi. Kendisi de zaten bu sözlerden sonra hâlâ bu kapıda durmaya devam edecek kadar yüzsüz değildir herhalde. Çantasını sımsıkı sıkarken sinirli nefesini verdi ve başını öne eğerek geri adımladı. "Peki Ayhan amcacığım dediğin gibi olsun."

Gece arkasını döndüğünde Ayhan baba son kez seslendi. "O baban olacak şerefsize de iki çift lafım var. Ben hala buradayım, evimin başındayım ve işim gücüm de gayet yerinde ama ettiği ihanet de hâlâ benimle. Bunu da ilet kendisine."