One shots - bankzitters

Moet ik iets doorgeven? - Mabbie

________________________________________________

Mabbie

Milo; broertje Matthyas

Koen; tweelingbroer Robbie

Raoul; trauma arts

Frank van der Slot; pediatrie 

________________________________________________

"Hallo met Robbie van de Graaf, met wie spreek ik?" Hij legt de telefoon tegen zijn arm aan als hij net zijn laptop van zijn tafel pakt. Hij was onderweg naar de volgende meeting en had er op zijn zachts gezegd geen zin in. Hij verlangde naar huis. Eindelijk zijn vriend, die vanavond terug zou komen na een werktrip van twee weken, in zijn armen. 

Rob was gefrustreerd omdat Matt alweer vanuit het buitenland had gebeld dat Milo weer niet op was wezen dagen op school. Milo was Matt zijn jongere broertje en woonde al enige tijd bij zijn broer. De broer die er altijd voor zorgde dat de dertienjarige een liefdevol dak boven zijn hoofd had. 

"Goedemorgen, klopt het dat u een vorm van relatie heeft ten opzicht van Milo het Lam?" Een vrouwenstem stelt de vraag alsof zij hem dagdagelijks stelde. Bij Rob stopte alleen zijn hart want zijn schoonbroertje was helemaal niet aangekomen op school en wellicht was dit telefoontje de reden waarom het kind niet op school aan was gekomen. 

"Ja Milo is mijn schoonbroertje. Is er iets met hem aan de hand?" Hij is gestopt met lopen en is nog geen vijf meter verwijderd van de zaal waar hij weer een meeting had. Een vrouw kijkt hem verbaasd aan maar de man wijst gehaast naar zijn telefoon, hij had nu iemand aan de lijn en het was belangrijk. 

"Ehm is uw geliefde in de buurt of kunnen we eerstelijns familie bereiken?" Dan is het de real deal voor de man. Als hij zich ook focust op de achtergrond geluiden. Geluiden die hij niet thuis kon brengen, wellicht door de shock waarin hij momenteel verkeerde. 

"Nee zijn broer is op zakenreis en komt vanavond terug. Zijn ouders zijn niet bereikbaar en hij heeft geen andere familieleden. Moet ik iets doorgeven?"

Zijn laptop heeft hij al in zijn rugzak gestoken. Hij wist waar dit heen ging en hij wilde het eigenlijk niet horen. Hij wilde het niet weten. Hij wilde niet horen dat zijn schoonbroertje is overleden. 

"Zou u zich naar het UMC kunnen begeven? U kunt zich melden bij de spoedeisende hulp en dan wordt u binnen gelaten. Ik zal zorgen dat iemand op uw wacht, mag ik uw naam nog even ter controle meneer?"

"Ehm Robbie van de Graaf," gehaast klinkt de man die nu met spoed naar het UMC moest voor zijn schoonbroertje. Hoe erg zou het kind verwond zijn als ze hem zelfs naar het UMC brachten? Vanuit Ameide was dat zeker niet het dichtstbijzijnde ziekenhuis. 

"Oké meneer van de Graaf, komt u rustig deze kant op? Dan zie ik u verschijnen." De vrouw hangt op en wanneer er een hand op Rob zijn schouder ligt, merkt de jongen dat hij al enige tijd aan het huilen is. "Robbie wat is er aan de hand? We zijn op jou aan het wachten."

Een van zijn collega's kwam polshoogte nemen bij de vijfentwintig jarige econoom die een product moest beoordelen. Hij kon het nu niet. Nu had Milo hem nodig. 

"Mijn schoonbroertje ligt in het ziekenhuis, ik moet er nu meteen heen." Zonder er nog een woord aan vuil te maken trekt de man een sprint naar het trappenhuis. God wat had hij door moeten drukken deze morgen toen Milo niet wilde dat de man hem bracht.