One shots - bankzitters

Thuis Thuis - Raoul

______________________________

Raoul - 6 jaar, leerling Robbie

Robbie - leerkracht groep 3, man Koen

Koen - spoedeisende hulp arts, man Robbie

______________________________

Raoul speelt nog met zijn potloden als hij zijn meester iedereen uit ziet zwaaien. Rob leunt tegen de deur aan als hij ziet dat zijn leerling niet naar huis ging. De andere groep 3 leerlingen waren alweer naar huis of naar de BSO gegaan. 

Elke dag was het zover. De jongen bleef in zijn stoel tot het moment dat Rob het genoeg vond en de jongen weer met frisse tegenzin richting zijn huis ging. 

Vandaag wilde Rob er niet aan om het kind buiten te sturen aangezien hij vanochtend binnenkwam met een blauw oog. Raoul probeerde zijn meester ervan te overtuigen dat hij tegen de muur was gelopen, en voor een achtjarige kwam de jongen nog stellig over.

Raoul was de afgelopen weken stiller geworden. Hij was sowieso niet zo'n prater maar het begon wel steeds meer op te vallen volgens de leerkracht. 

De zesjarige was wel een grote zorg voor Rob. Het kind had geen moeder meer en leefde, voor zover de man wist, met zijn vader in een huisje in een achterstandwijk. Jeugdzorg was al meermaals in beeld gekomen maar nog altijd waren er nog geen concrete stappen ondernomen voor de jongen. 

Rob besluit het kind nog even te laten en schuift zelfs een kleurplaat naar het kind toe. Hij krijgt extra kleurpotloden en een glas water staat op de hoek van zijn tafeltje. Rob neemt niet eens meer de moeite om de vader van het kind te bellen, hij zou toch niet opnemen. Geld voor de buitenschoolse opvang hadden ze niet dus de man vond het wel prima dat het kind bleef bij hem. Hij kon hem wel goed gebruiken om de klas nog een beetje aan kant te krijgen. 

Drie uur is de man bezig geweest met het klaarmaken van pietenmutsen en het nakijken van schriften. Als hij eindelijk naar huis wil gaan, naar zijn man en hun dochtertje, ziet hij nog altijd een klein kind tegen de tafel aanleunen. Raoul was ondertussen nog steeds niet naar huis gegaan. 

Hij was ondertussen al zo ver weg, dat hij in slaap was gevallen op zijn tafel. De man zucht en hurkt zich naast de tafel neer. Het was inderdaad ook laat, maar om nu in slaap te vallen om vier uur 's middags was wel extreem. 

Rob zijn bezorgdheid groeit terwijl hij zijn hand over Raoul zijn arm laat gaan. "Hey toppertje wordt je wakker maatje?" Hij wrijft over de arm van het slapende kind die langzaam zijn ogen opent. De jongen kijkt in paniek naar de man die hem meteen in een knuffel trekt. "Hey wat is er aan de hand vriend?" De jongen snikt als hij hem aankijkt.

"Kan je het veranderen meester Rob," snikt het kind terwijl hij zijn hoofd vermoeid tegen Rob zijn borstbeen legt. De man kijkt verbaasd naar het kind. Hij had geen idee waar de jongen op doelde. 

"Wat bedoel je jongen?" Rob pakt er een stoel bij en zet hem tegenover die van Raoul. Geruststellend wrijft hij over zijn bovenbeen. "Gewoon meester," zucht de jongen, "dat wat je droomt echt is en wat echt is je juist droomt." 

Rob had geen idee waar het ineens vandaan kwam maar hij wist wel dat een kind van zes zich daar geen zorgen over hoefde te maken. Echt niet. "Ik weet het niet lieverd," zucht de man als hij zijn jas pakt, "kom dan breng ik je naar huis jongen." 

Raoul wil niet naar huis. In nog geen honderd miljoen jaar wilde de jongen niet naar huis. Hij wilde gewoon weg. Ver weg. Maar toch knikt hij op de vraag van zijn leerkracht. Hij moest weer terug naar het huis waar hij al jaren niet meer veilig was.