One shots - bankzitters

dunne muren part 5

5/6
_______________________________________

Milo - vader Raoul en Koen

Sanne - moeder Raoul en Koen

Raoul - 14 / 15 jarig zoontje

Koen - 5 jarig zoontje

Matthyas - buurman

Rob - beste vriend Matthyas

_______________________________________

12 oktober, 2021

Matthyas zit op zijn bank met zijn laptop op zijn schoot om twee uur 's nachts wanneer er weer zachtjes op zijn deur wordt geklopt. Hij legt zijn computer met een glimlach opzij en verwacht weer Milo in de gang te vinden.

Hij fronst als hij de deur opent en in plaats daarvan Koen ziet staan, die naar hem opkijkt. Het blonde haar van de vijfjarige zit door de war, en hij draagt een paar donkerblauwe pyjama's met sterren en manen erop. Zijn ogen zijn rood doorlopen en vermoeid, en hij houdt een lichtblauwe deken vast.

Zodra de verrassing van Matthyas is weggeëbd, hurkt hij voor de vijfjarige jongen neer. "Hey, kleine man. Wat doe je hier zo laat?" Vraagt hij zachtjes.

Koen snuft, wrijvend met zijn deken bij zijn oog. "Mama schreeuwt tegen Papa, en - en Raoul is bij een vriendje thuis, en ik ben bang. Je zei dat ik hier moest komen als ik je nodig had," fluistert hij, snuivend.

Matthyas voelt zich bezorgd en warm vanbinnen voor de kleine jongen voor hem. Hij pakt zijn hand voorzichtig vast en knikt. "Ja, schat, ja, je kunt altijd hierheen komen. Kom op, ik zal je in bed stoppen op de logeerkamer, oké?"

Het kind knikt, en Matthyas staat op, hem zijn appartement in leidend, de gang door naar zijn logeerkamer waar Rob meestal slaapt als hij blijft logeren.

Hij doet het licht aan in de kamer, draait zich naar Koen met een zachte glimlach. "Is dit goed voor jou?" Vraagt hij voorzichtig. Koen kijkt rond in de kamer en kijkt dan naar Matthyas met wijde, betraande ogen, knikkend. De jongen strekt zijn armen uit, en Matthy's borst wordt strakker.

Hij haakt zijn handen onder de armen van de jongen en tilt hem op zijn heup, glimlachend als de kleine armen van Koen zich om zijn nek wikkelen, zijn hoofd rustend op zijn schouder. Hij knuffelt het kind dichtbij en draagt hem niet meteen naar het bed; in plaats daarvan loopt hij een paar keer met hem op en neer door de kamer, hem op en neer bewegend als een baby.

"Ben je oké?" Fluistert hij als het kind stopt met snuiven en in hem opgaat.

Koen knikt. "Ik vind het niet leuk als ze schreeuwt. En ze schreeuwt altijd en maar en - en slaat en gooit dingen," fluistert hij. "Ik wou dat ik gewoon hier kon blijven bij jou."

Matthyas zou kunnen huilen om die bekentenis. Hij kust het hoofd van het kind en zucht, hem over te dragen naar het bed. Hij laat hem los met één hand om de dekens terug te trekken en zet de kleine jongen neer.

Hij hurkt naast het bed, reikt omhoog om de wang van het kind vast te pakken. "Je blijft hier vannacht, oké? Je bent hier veilig."

Het gezicht van Koen vertrekt. "Maar voor altijd, Matthyas. Ik wil hier voor altijd blijven," fluistert hij, zijn onderlip trillend. "Ik wil niet naar huis. Ik wil gewoon Papa en Raoul en jou."

Het hart van Matthyas doet pijn. "Ik weet het, schat. Ik en je papa gaan ervoor zorgen dat je veilig blijft, oké? Je hoeft je nergens zorgen over te maken." Hij haalt adem en strijkt met zijn duim over de wang van de jongen. "Kom op, kleine vent. Laat me je instoppen."